Annelies van Eijck (47) is kindvrij. Ze heeft in tien jaar tijd acht miskramen gehad – twee na een natuurlijke zwangerschap en zes in het medische traject. Stoppen was voor haar geen optie: moederschap zou haar gelukkig maken.
“Ik zou het mezelf zo gegund hebben om te weten wat ik nu weet: dat ik ook kindvrij gelukkig kan zijn”, vertelt Annelies aan LINDA.
Annelies en haar man zijn sinds hun 23ste bij elkaar. Het gesprek over kinderen krijgen hoefde amper gevoerd te worden – natúúrlijk wilden ze een gezin stichten. “Ik ben met het huisje-boompje-beestje idee opgegroeid. Dat was het perfecte plaatje, dat zag ik overal om me heen. Ik raakte in het eerste jaar proberen in verwachting, maar dat werd een miskraam. Daarna bleef een zwangerschap uit, dus gingen we naar de huisarts. Die heeft ons doorverwezen. Uiteindelijk heb ik in tien jaar tijd acht miskramen gehad, zonder een verklaring.”
Tien jaar lang wil Annelies niet opgeven. “Ik raakte best vaak in verwachting, dus elke keer dacht ik: het kan dus wel. Het hoeft maar één keer te blijven zitten. Dat was voor mij hoopgevend en verwarrend. Ik voelde verdriet, wanhoop, angst, onmacht. Ik werd zelfs bijna laconiek van een positieve test. In plaats van te juichen, dacht ik: nou, kijken hoe lang we het nu volhouden. Je hebt bijna geen vertrouwen meer, maar tóch hou je hoop.
Mijn man vroeg vaak: ‘Wil je nog wel doorgaan?’ Hij zag wat het met mij deed. Ik wilde niet stoppen, want dan zou ik voor altijd ongelukkig zijn. De enige route naar een gelukkige toekomst was als ik moeder zou worden. Ik las nooit verhalen van vrouwen die geen kinderen hebben, laat stáán dat die vrouw gelukkig was. Daarom kleurde ik een leven zonder kinderen vooral heel negatief in.”
Toch stoppen Annelies en haar man wanneer ze nog één IVF-behandeling tegoed hebben. “Ik was weer ongesteld na een zoveelste IVF-poging. Opeens hoorde ik in mijn hoofd: ik wil niet meer. Ik schrok ervan, zo had ik nooit gedacht. Dezelfde avond hebben we de knoop doorgehakt. Ik ben heel blij dat we die keuze hebben gemaakt. Het voelt krachtig dat ik zelf heb gezegd ermee te willen stoppen.”
“Het heeft zóveel invloed op alles in je leven”, blikt Annelies terug. Ze geeft een voorbeeld. “We zouden op zomervakantie gaan. Drie dagen voor vertrek hoorden we dat we niet konden gaan, want ik had overstimulatie van mijn eitjes als gevolg van IVF. Terwijl we juist zo’n behoefte hadden aan vakantie. Het medische traject houdt je leven in z’n greep. Daardoor waren we ook ergens opgelucht toen we stopten. We wilden ons leven terug.”
Er zijn voor iemand die een miskraam heeft gehad: 'Zeg niet dat het goedkomt, dat weet je niet'
Het traject hielden Annelies en haar man voor zich. “Er waren wat vrienden die het wisten, maar ik heb me afgesloten van mijn omgeving. Nu zie ik hoe belangrijk het is om het juist te delen, maar toen kon ik het gewoon niet. Ik had zoveel verdriet en teleurstelling dat ik in mezelf keerde. Gelukkig ben ik geen vriendschappen kwijtgeraakt. Het onderwerp is voor je omgeving ook lastig, dat merk ik nu nog. Het ligt gevoelig. Mensen durven niet verder te vragen, maar dat kan ervoor zorgen dat er bij degene die het betreft schaamte ontstaat.”
Volgens Annelies is de samenleving ingericht op het gezinsleven. “De mens gaat goed op een bepaalde norm. Dat is veilig en herkenbaar. De meeste mensen hebben kinderen. Ik denk dat er daardoor weinig over wordt gesproken als je buiten die norm valt. Gelukkig wordt er inmiddels meer over gesproken, maar het mag echt nog veel meer.”
En daar draagt Annelies met de community KindVrijLeven aan bij. “Ik heb dit opgericht om vrouwen die (on)gewenst kindvrij leven te laten zien dat ze niet alleen zijn en niets tekortkomen om een gelukkig leven te leiden. Een leven zonder kinderen mag dan wel (nog) niet de standaard zijn, maar het is absoluut niet minder vervullend.”
Ze vertelt hoe ze op het idee is gekomen. “Ik zat met een vriendin in de auto en we spraken over haar kinderwens. Ze stelde vragen hoe het bij mij was verlopen. Ik vertelde ook over hoe mijn leven nu is, en dat het mooier is dan ik ooit had kunnen verwachten. Mijn vriendin zei dat ze nooit eerder zo’n verhaal had gehoord over het niet hebben van kinderen en dat het gedeeld moest worden. Dat kwam bij mij binnen. Dat is preciés wat ik altijd heb gemist.”
Annelies is geen fan van de term ‘kinderloos’. Daarom kiest ze voor kindvrij. “Tijdens het medische traject stond ik iedere dag op met de gedachte: we kunnen geen kinderen krijgen. Ik zat in het hokje ‘ongewenst kinderloos‘. Er zit een enorm gemis in dat woord, het klinkt negatief. De term kindvrij veranderde zoveel voor mij. Het verandert niks aan mijn situatie, maar kindvrij geeft mij wel een heel ander gevoel dan kinderloos.”
Stephanie (34) wil geen kinderen, haar vriend wel: 'Ik vind de wereld een enge plek'
Annelies start een Instagramaccount en merkt meteen de behoefte van vrouwen om met elkaar te praten. “In januari heb ik de community geopend. Er zitten nu meer dan 200 vrouwen bij. We komen online samen, op die manier kan iedereen uit het hele land eenvoudig aansluiten. En we zien elkaar regelmatig op georganiseerde dagen. We gaan binnenkort Sinterklaas met elkaar vieren. Feestdagen kunnen beladen zijn voor mensen in deze groep. Op 10 december organiseer ik voor álle vrouwen zonder kinderen een online sessie om een gezellige avond met elkaar te hebben. Je mag er alles kwijt. We hebben diepgaande gesprekken, maar het is ook luchtig.”
Door KindVrijLeven zijn nieuwe vriendschappen ontstaan. “Je merkt hoe leuk en fijn die erkenning onderling is. Hier ben ik het meest trots op. Vrouwen trekken ook los van KindVrijLeven met elkaar op. Dat is heel bijzonder.”
Annelies deelt haar verhaal om hopelijk vrouwen in een soortgelijke situatie te helpen. “Ik wil niemand beïnvloeden, want het is ieders eigen keuze. Maar ook deze kant mag gedeeld en gehoord worden. Ik zou het mezelf vroeger zo gegund hebben om te weten wat ik nu weet. Als ik toch had geweten dat ik nu oprecht gelukkig ben met mijn leven, dan had ik het waarschijnlijk eerder kunnen accepteren. Dan was ik minder bang en wanhopig geweest. Mijn leven is anders gelopen dan ik lange tijd heb gedacht, maar het is voor mij nu echt helemaal oké.”
Ze geeft tot slot graag mee: “Vaak denken mensen dat een vrouw zonder kinderen automatisch een carrièretijger is, of de wereld rondreist. En natuurlijk kan dat, als dat is wat je wilt. Maar het hoeft niet. Mijn leven is eigenlijk heel ‘gewoon’ – en dat is precies waar ik blij van word. Ik heb een fijne relatie, een heerlijk huis en ik doe werk waar ik van hou. Ik heb jarenlang gedacht nooit meer écht gelukkig te zijn, maar nu ben ik dankbaar voor alles wat ik heb. Voor mij is dit het bewijs dat je zonder kinderen echt een gelukkig leven kunt leiden.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.dossier Kinderwens. Meer weten?
Daphne en Judith helpen vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen op platform FertiFriend: 'Wij misten de mentale hulp'
