In onze serie ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Vandaag gedenkt Yolanda (52) haar moeder Toos, die overleed aan inwendige bloedingen.
Geschreven door Yolanda Molenaar, ter nagedachtenis aan Toos Molenaar (08-03-1940 05-04-2017).
Toos Molenaar was onze moeder. Klein van stuk, maar een grote betekenis voor haar omgeving. Zij kwam uit een gezin van acht kinderen en was zelf één van een tweeling. In mei 1965 trouwde ze met Cor, maar in 2013 moesten we afscheid nemen van deze lieve man door toedoen van kanker. Een ziekte waar mijn moeder haar hele leven bang voor is geweest. Gelukkig is dat haar zelf bespaard gebleven.
Mijn broer en ik hebben altijd een goede band gehad met onze moeder, we zagen haar wekelijks. Ze had zelf een strenge moeder en wilde dat absoluut niet zijn voor ons. Daarom zijn we zo hecht altijd geweest. Bij mezelf zie ik soms dingen van haar terug, zoals onvoorwaardelijke liefde voor je kind, maar toch ook altijd kritisch blijven. Toch konden we ook verschillen, zo was zij niet sportief en had het liefste visite om zich heen. Ik daarentegen ga er graag op uit en houd van wandelen. Maar als we meningsverschillen hadden, was dat na vijf minuten weer over.
Mijn moeder is overleden aan bloedingen in haar hoofd. Ik weet nog dat ze op woensdag 22 maart de huisarts belde vanwege hevige hoofdpijn. De huisarts vond het noodzakelijk om dit na te laten kijken in het ziekenhuis. Ik mocht mee in de ambulance en even later kwam mijn broer ook. Het gevoel van onmacht dat we toen hadden, is onbeschrijfelijk. Twee weken later, na veelvuldige onderzoeken bleken er bloedingen in haar hoofd te zitten die de artsen niet konden verhelpen. Het enige wat ze voor haar konden doen, was hersenvocht aftappen om de druk te verminderen. Bij de vierde poging ging het mis en kreeg ze een insult waar ik bij was. Een coma volgde en twee dagen later was ze er niet meer.
Wij hebben te snel afscheid moeten nemen van deze eerlijke, lieve, soms eigenwijze, maar vooral sympathieke dame. Zij had voor iedereen aandacht, kon alles onthouden en was in iedereen geïnteresseerd. Bij haar was iedereen altijd welkom, behalve vrijdagochtend, want dan ging ze haar haar doen en onder de droogkap zitten. Dat was haar momentje. Ook was ze geliefd in de kerk waar ze zondags naar toe ging. Maar het meest was ze nog trots op haar kinderen en kleinkinderen.
Iedereen mist haar op zijn eigen manier. Kinderen, kennissen, buren en familie. Als ik iemand tegenkom die haar kende, dan komt er altijd wel een mooi verhaal naar boven. Zelf mis ik haar het meest op momenten dat ik haar normaal gesproken even gebeld zou hebben. Mijn zoon is onlangs verhuisd en heeft een leuke vriendin, daar zou ze erg trots op zijn geweest. Of wanneer ik op vakantie ben geweest en graag mijn verhalen met haar had gedeeld. Mam, bedankt wat jij voor mij en voor ons allemaal hebt betekend.
Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar rubrieken@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.
Lees ook
Toms zoon overleed na gebruiken vervuilde XTC: ‘Ons gezin is nooit meer compleet’
