Terwijl Wendy (36) op het punt van bevallen stond, kreeg haar man Roel (37) óók last van buikpijn. Na de bevalling, belandden ze beiden in een ziekenhuisbed op de kraamafdeling.
Voor elke fase heeft Wendy, apotheekmedewerker, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Lees ook
Laura (31) kwam er twee weken voor de bevalling achter dat haar man vreemdging
“Ik heb endometriose. Dat betekent dat er baarmoederslijmvlies buiten mijn baarmoeder groeit en ik bloedingen búiten mijn baarmoeder krijg wanneer ik menstrueer. Hierdoor kunnen ontstekingen ontstaan en het zorgt vaak voor een vroege overgang. Toen ik dertig was, tikte mijn biologische klok al.”
“Op die leeftijd, in 2012, leerde ik via een datingsite Roel kennen. Ik vroeg meteen naar zijn kinderwens en gelukkig stond hij hiervoor open. Het klikte super tussen ons. Na vijf dagen was Roel meer bij mij dan bij hem thuis. Het voelde zo goed, dat we na een jaar voor een kind durfden te gaan.”
“Mijn cyclus kwam waarschijnlijk niet goed op gang doordat ik door de endometriose al sinds mijn 23e de pil doorslikte. We waren al een jaar bezig en ondertussen werd bij elke menstruatie het risico op complicaties groter. Het was een moeilijke tijd met veel onzekerheid.”
“Ondertussen hadden Roel en ik besloten op 11 juli 2014 te gaan trouwen: de geboortedag van mijn moeder die overleed toen ik twaalf jaar was. Mijn focus lag vanaf dat moment meer op het huwelijk dan op het zwanger worden.”
Wendy’s moeder bij Wendy’s bedje (1982) en Wendy bij Joeps bedje (2014).
“We waren in Frankrijk en ik was – dacht ik – ongesteld geworden. Ik genoot met volle teugen – inclusief wijn en biefstuk – van de vakantie. Toen de menstruatie anders liep dan normaal, deed ik een paar dagen later toch maar een test. En ja hoor: ik was zwanger.”
Roel en Wendy (13 weken zwanger) op hun huwelijk.
Foto: MJB Photography.
“We konden het niet geloven. Pas toen we de eerste echo zagen, kwam de echte blijdschap. Het was gelukt! En de wijn en biefstuk hadden geen invloed gehad. Ik ging met een baby in mijn buik trouwen. De zwangerschap verliep verder goed. Alleen nam ik soms te veel hooi op mijn vork. Hierdoor heb ik een nachtje in het ziekenhuis doorgebracht.”
“Op oudejaarsdag 2014 had Roel veel last van buikpijn en ook ik – 38 weken zwanger – was niet fit. Rond 1.30 uur waren we die nacht thuis en rond 4.30 uur maakte Roel me wakker omdat hij zoveel buikpijn had. Roel heeft een hoge pijngrens, dus toen ik dit hoorde, wist ik dat het serieus was.”
“Bij de huisartsenpost dacht iedereen dat we voor mij kwamen, maar Roel was de patiënt. Het leek erop dat er ‘gewoon’ wat verstopt zat. Op een test of het zijn blinde darm was, reageerde Roel vrijwel niet – door die hoge pijngrens waarschijnlijk. Eenmaal thuis wilde ik een flesje water voor Roel pakken. Ik hurkte en zag wel water, maar niet het water dat hij wilde hebben: mijn vliezen waren gebroken.”
“De weeën kwamen nog niet op gang. De volgende dag had Roel nog steeds veel last van buikpijn en omdat de huisarts het niet vertrouwde, moest hij bloed laten prikken in het ziekenhuis. Ik had nog steeds alleen lichte weeën, maar ik ben toch met hem meegegaan, anders zou ik alleen thuis zitten.”
“Het bleek een goede keuze, want onderweg werden de weeën sterker. Om 13.00 uur had ik zeven centimeter ontsluiting en mocht ik naar de verloskamer. Ondertussen kreeg Roel de uitslag van zijn test: toch blindedarmontsteking. Hij moest eigenlijk zo snel mogelijk geopereerd worden, maar hij wilde natuurlijk bij mijn bevalling zijn. En ik wilde hém erbij hebben.”
“Ik had meer zorgen om Roel – hij moest er echt bij zijn, maar zijn blindedarm mocht niet springen – dan dat ik me druk maakte om de bevalling. Gelukkig ging de bevalling makkelijk en snel. Op 2 januari 2015 om 15.16 uur werd onze zoon Joep in ‘een floep’ geboren.”
Roel, Joep en Wendy net na de bevalling.
“Het ging goed met Joep en mij, maar ik was nog steeds gefocust op Roel die na een uur weer weg moest. Zijn operatie is gelukkig goed verlopen. Om te herstellen zou hij eigenlijk een verdieping hoger komen te liggen, maar het personeel regelde dat hij op de kraamafdeling mocht.”
Roel, Joep en Wendy samen op de kraamafdeling.
Foto: Rivas Zorggroep.
“Een man op de kraamafdeling: dat trok veel bekijks. Niet alleen van het ziekenhuispersoneel maar ook van de media en ander bezoek. Nu kan ik erom lachen, maar op dat moment vond ik het wel lastig. Roel kreeg alle aandacht en ik had ‘maar’ een bevalling gehad.”
“Ook thuis was de kraamweek anders dan normaal. Ik kon meer dan Roel. Doordat ik zo met praktische zaken bezig was, heb ik de eerste weken ook niet meteen een band met Joep gevoeld. Daar baal ik nog steeds van. Het was geen fijne start.”
Joep.
Foto: Marsanda Fotografie.
“Het gaat nu goed met ons. Joep is lekker ondeugend. Ik vind het wel eens lastig dat ik het moederschap niet met mijn moeder kan delen, maar ik heb dagboeken van haar die ze vol schreef met verhalen over mij als kind. Daaruit blijkt wel dat Joep zijn ondeugendheid niet van een vreemde heeft.”
Roel, Joep en Wendy nu.
“Ik ben op dit moment weer zwanger – 31 weken nu. Roel grapt wel eens dat hij al nadenkt over wat hij dit keer zal verzinnen om de bevalling spectaculair te maken. Maar hoewel we een mooi verhaal aan de vorige bevalling hebben overgehouden, hoop ik dat het deze keer soepeler verloopt.”
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in ongeveer 350 woorden jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
