Nathalie had geen behoefte aan een bevalplan en liet alles op zich afkomen. Toen haar verloskundige tijdens de bevalling lachgas aanbood, had ze dan ook geen idee wat er ging gebeuren.
In de rubriek ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn man Wesley en ik wilden graag een tweede kindje na onze zoon Jens (nu 4). In januari 2017 was ik zwanger, maar dit eindigde tot onze schrik na zeven weken in een miskraam. We hebben dit goed een plekje kunnen geven en wilden het graag snel weer proberen. In mei 2017 deed ik opnieuw een test: negatief. We baalden en zaten te mokken dat het niet was gelukt, tot Wesley nog eens naar de test keek: ‘Weet je zeker dat-ie negatief is?’ Bleek ik tóch zwanger te zijn.”
Nathalie vijftien weken zwanger.
“Deze keer ging de zwangerschap wel goed en gelukkig was de twintig-weken-echo helemaal in orde. Ik had niet veel last van kwaaltjes, maar omdat ik wel een korter lontje en stemmingswisselingen had, dachten we dat het een meisje zou worden. Bij Jens had ik die helemaal niet. Maar we bleken het mis te hebben: Jens kreeg een broertje.”
Nathalie 41 weken zwanger.
“Ik zou met 41 weken ingeleid worden, maar vier dagen eerder braken mijn vliezen rond 12.30 uur. Die nacht kwamen pas de krampen en deze werden in de ochtend steeds erger. Ik had een medische indicatie wegens mijn BMI, dus zou sowieso in het ziekenhuis bevallen. Daar zijn we iets voor 11.00 uur heen gegaan.”
“In het ziekenhuis bouwden de weeën zich snel op, dus vroeg ik om pijnstilling. ‘Zal ik je lachgas geven?’, vroeg de verloskundige. Bij Jens kreeg ik morfine, dus ik had verwacht dat ik dat weer zou krijgen. Ik had geen idee hoe lachgas werkte en had het nog nooit in mijn vrije tijd gebruikt. Maar ik ben niet zo moeilijk en ik vertrouwde de verloskundige. Daarbij keek ik veel naar bevallingen op TLC, waar vrouwen heel vaak lachgas gebruiken. Dit zit wel goed, dacht ik, en ik stemde ermee in.”
Lees ook
Michelle had geen weeën: ‘Maar het was zeker geen droombevalling’
“Ze kunnen lachgas niet in elk ziekenhuis geven. Er moet een geschikte kamer aanwezig zijn (voor de afvoer van het gas) en je verloskundige moet er een certificaat voor hebben. Bij mij was dat bij toeval allebei het geval. Ik kreeg een kapje rond mijn mond en telkens als ik een wee voelde aankomen, ademde ik diep in. Vervolgens werd ik zo’n halve minuut licht in mijn hoofd. Alles raakt op de achtergrond; licht en geluid zwakten af. Het voelde een beetje alsof ik aangeschoten was. Het deed me ook denken aan het gevoel wanneer je een ballon te snel opblaast.”
“Het lachgas hielp goed tegen de pijn. Ik voelde het nog wel, maar het haalde de scherpte eraf. Dit was ook het geval bij morfine, dus qua pijnbestrijding zit er niet veel verschil in. Bij lachgas vond ik het wel heel fijn dat ik niet geprikt hoefde te worden, want dat ging bij morfine een paar keer fout. In beide gevallen word je tijdens het persen losgekoppeld van de pijnstilling, maar ik heb het idee dat de morfine langer doorwerkt. Hierdoor deed het persen de tweede keer meer pijn. Op 28 januari 2018 is onze zoon Stijn om 12.30 uur geboren.”
“Alles was helemaal in orde met Stijn en om 15.00 uur waren we alweer thuis. Ook daar ging het wonderbaarlijk goed. Ik was gelijk weer op de been en vloog de tweede dag al door het huis. Ook hadden we een hele leuke kraamhulp. Alles verliep vlekkeloos.”
“Het gaat heel goed met ons. Stijn is een voorbeeldig kind en hij heeft altijd goed gegeten en geslapen. Wel viel er in februari 2019 ineens een rekening op de mat van ruim 500 euro voor een half uur lachgasgebruik. Er was me helemaal niet verteld dat er bij lachgas extra kosten kwamen, anders had ik gewoon weer morfine gebruikt. De verloskundige zei gelukkig dat het een fout was, want lachgas wordt gewoon vergoed. Er is nu een conflict tussen de verzekering en het ziekenhuis over wie de rekening moet betalen, maar ik gelukkig sowieso niet. 500 euro! Ik had beter een slagroomspuit kunnen kopen.”
“Ik heb inmiddels gehoord dat er vaker gedoe is met de afhandeling van lachgas, omdat het nog niet zo gebruikelijk is in Nederland. Als ik mensen erover vertel, zien ze vaak ook voor zich dat ik gierend van het lachen in dat bed heb gelegen. Nou, dat is zeker niet het geval. Het zou goed zijn als het hier wat bekender wordt, want het is een prima middel. In Engeland gebruiken ze het al super lang als pijnstilling.”
“Als ik ooit nog een derde keer zou bevallen, zie ik wel wat voor pijnstilling ik gebruik. Ik ben een beetje van ‘go with the flow‘. Als je een plan maakt, loopt het toch altijd weer anders dan je had verwacht. Maar ik zou lachgas zeker niet afwijzen of afraden. Het heeft mij goed geholpen.”
Foto: Agnes Breekweg.
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
