Loriën (34) had een erg bijzondere bevalling; haar dochter Fayenna werd ‘in de vliezen’ geboren. Dat zorgde niet alleen voor een prachtige foto, maar het bleek ook Fayenna’s leven te hebben gered.
Let op: de foto van de baby in de vliezen kan als expliciet worden ervaren.
In de rubriek ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn partner Erwin (35) en ik wilden na onze dochter Charina (nu 10) en zoon Dani (9) graag een derde kindje. Tot onze vreugde was ik na twee maanden al zwanger. Bij de eerste echo stond ons een verrassing te wachten. We barstten in lachen uit toen de verloskundige ‘en daar ligt nummer twee’ zei. Tweelingen zitten niet in de familie, dus we hadden het totaal niet verwacht.”
Lees ook
Megan vindt leven met een tweeling fantastisch: ‘Ik begrijp die horrorverhalen niet’
“Vlak daarna hebben we een nekplooimeting gedaan, waaruit bleek dat een van de baby’s een verdikte nekplooi had. Dat betekent dat de kans op het syndroom van Down aanwezig is. Om dit verder te onderzoeken, had ik bij 16, 18, 20 en 22 weken extra echo’s. Bij de 16 weken-echo vroegen we ook meteen naar het geslacht van de tweeling en bleken het twee jongens te zijn. Vier weken later kwam een tweede verloskundige tot een andere conclusie. Zij zag een jongen en… een meisje. Nou, dat was even schakelen.”
“En dit was niet het enige wat verwarring opleverde. Bij 16 weken werd ook nog een afwijking gevonden in de navelstreng: velamenteuze navelstrenginsertie. Normaal zit de navelstreng in het midden van de placenta, maar bij een van de baby’s lag die aan de zijkant. Daardoor lagen er bloedvaten bloot. Dat is levensgevaarlijk voor de baby, vooral bij een natuurlijke bevalling. Het werd in een ander ziekenhuis opnieuw getest, waarna we gerustgesteld werden: deze verpleegkundige zag geen afwijking.”
“Gelukkig concludeerde men na vier extra echo’s dat ook de verdikte nekplooi niet goed gezien was. Vanaf dat moment kon ik genieten van de zwangerschap. Maar bij 30 weken kreeg ik steeds minder lucht, omdat onze dochter tegen mijn longen aan lag. Als ik even naar de wc ging, was ik al buiten adem. Door mijn astma, in combinatie met de winter, kreeg ik ook nog voorhoofdsholteontsteking en bijholteontsteking. Ja, ik had de jackpot te pakken. Omdat we nog twee kinderen hadden, was het onmogelijk om rust te nemen. Op den duur hield ik het niet meer vol. Tien dagen voor de bevalling ben ik opgenomen in het ziekenhuis.”
“Bij 37 weken en twee dagen werd ik ingeleid, waarna de weeën goed op gang kwamen. Toen de vliezen van onze zoon werden doorgeprikt, zakte onze dochter naar beneden en kreeg ik meteen meer longinhoud. Het klinkt raar, maar ik voelde me hierdoor tijdens de bevalling beter dan daarvoor.”
“Op 2 februari 2016 werd om 17.49 uur onze zoon Ravi geboren. Hierna kreeg ik een enorme hoestbui en stopten de weeën. Om deze weer op te wekken probeerde de gynaecoloog de vliezen van onze dochter door te prikken, maar hij kwam er niet goed bij. Na een tijdje stopte hij ineens; hij had het gevoel dat hij niet verder moest gaan. Dat gevoel heeft waarschijnlijk het leven van onze dochter gered.”
“Ik moest persen zonder weeën en als dat niet zou lukken, werd het alsnog een keizersnede. Ik heb niet de hele dag weeën gehad om vervolgens een keizersnede te krijgen, dacht ik. Nadat ik alle kracht gaf die ik in me had, kwam er een ‘hele flups’ uit. Iedereen was totaal verbaasd. Onze dochter Fayenna was om 18.18 uur geboren in intacte vliezen en mét placenta. Ik riep meteen dat er een foto gemaakt moest worden. Ik vond het zo speciaal om te zien hoe zo’n baby normaal in de buik zit.”
“Ook heel speciaal was het moment dat Fayenna na het stukmaken van de vliezen overschakelde naar de ‘buitenwereld’. Daarna bekeek de gynaecoloog verbaasd het hele ‘huisje’. ‘De natuur is jullie goedgezind geweest’, zei hij, waarna hij uitlegde dat de navelstreng tóch de eerder genoemde afwijking had. Als de vliezen waren doorgeprikt of uit zichzelf gebroken waren, was er een grote kans dat de open bloedvaten waren geknapt en Fayenna was doodgebloed. Ik had eigenlijk met een keizersnede moeten bevallen. Bij het besef dat het helemaal anders had kunnen aflopen, werd ik overspoeld door emoties.”
“Met Ravi ging alles goed, maar bij Fayenna hadden ze toch het vermoeden dat ze het syndroom van Down had. Gelukkig hoorden we een dag na de bevalling dat ze het niet had, waarmee eindelijk alle onzekerheid voorbij was. Na twee nachten mochten we naar huis.”
“Het gaat hartstikke goed met ons. Fayenna is honderd procent gezond en ze ontwikkelt zich goed. Zij en Ravi spelen heel leuk samen. Bij Ravi is uit tests gebleken dat hij matig tot ernstig autisme heeft, maar hoe zich dat verder ontwikkelt wachten we rustig af.”
Lees ook
Maaike had baarmoederhalskanker tijdens haar zwangerschap: ‘Ik bleef positief’
“De verpleegkundige die de navelstreng-afwijking bij ons gemist heeft, is erop aangesproken. Het ziekenhuis heeft beloofd dat er vanaf nu altijd een tweede persoon meekijkt bij zulke onderzoeken. Slechts 1 op de 80.000 kinderen wordt in intacte vliezen geboren. Het ziekenhuis vroeg zelfs of ze onze foto mochten hebben voor medische doeleinden. Dat geeft wel aan hoe speciaal het is. Dat het dan ook nog gebeurt bij een kindje waarbij de vliezen absoluut niet hadden mogen breken, is al helemaal een wonder. We hebben echt een engeltje op onze schouders gehad.”
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@linda.nl.
