Miskramen

“Ik kreeg een miskraam, maar we waren nu overtuigd van onze kinderwens, dus stopte ik met de pil. Ook de volgende zwangerschap eindigde in een miskraam. Daar ben ik echt even kapot van geweest. Je kan je kindje niet beschermen, terwijl je dat zó graag wil. Bij een controle tijdens de nasleep hiervan, zag de verloskundige dat ik aan het ovuleren was. We zijn naar huis gegaan, hebben ‘gedaan wat we moesten doen’ en inderdaad: de volgende zwangerschapstest was positief.”

Heel misselijk

“Ik was al snel heel misselijk, waardoor ik dacht dat het er twee waren. Ik heb namelijk zussen die tweeling zijn en ben er zelf ook een van een tweeling, maar mijn zusje is verdrietig genoeg dood geboren. Mijn voorgevoel bleek te kloppen: de verloskundige zag op alle vier de echo’s die we bij haar hadden een tweeling.”

Van tweeling naar drieling

“Bij dertien weken had ik mijn eerste afspraak in het ziekenhuis. Toen kreeg ik het te horen: ‘Ik zie er nóg een hoor, het zijn er drie!’ Flabbergasted belde ik Tiago, die er die dag niet bij kon zijn. Hij hing na het nieuws meteen boos op, waarna ik hem van de schrik huilend opnieuw belde. Tiago nam op met: ‘Daar moet je geen grapjes over maken.’ Hij schrok zich wezenloos toen hij hoorde dat het écht zo was.”

Eeneiige drieling

“De drieling bleek eeneiig, zat samen in één vruchtzak en deelde de placenta. Dat is heel uniek. Er werd gezegd dat de kans op een eeneiige drieling één op twee miljoen is.* Gelukkig waren er wel tussenschotjes, waardoor ze alledrie eigen vruchtwater hadden. Hoewel Tiago eerst schrok, was hij snel positief. Ik moest langer wennen. Ik wist hoe het was om een baby te hebben en dat dan keer dríe… De zwangerschap was ook afzien. Mijn buik groeide snel, waardoor ik bij twintig weken al niet meer fatsoenlijk kon lopen.”

* Gynaecoloog Dick Schoot van het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven heeft dit aan LINDAnieuws bevestigd. “Er wordt ongeveer eens per tien tot twaalf jaar een eeneiige drieling in Nederland geboren. Het is lastig om de precieze kans te geven, maar het zal inderdaad ongeveer één op twee miljoen zijn. Het komt in ieder geval exceptioneel weinig voor.”

Tiago en Heaven Leigh, 24 weken zwanger.

Ziekenhuis

“Na 22 weken werd ik met weeënactiviteit opgenomen in het ziekenhuis, maar pas bij geboorte vanaf 24 weken behandelen ze de baby’s. De weeën werden geremd en we haalden de 24, maar toen kwam er slecht nieuws: de baby’s bleken nog te klein. De grens werd opgeschoven naar 26 weken.”

Bijna bevalling

“Het was een heel onzekere tijd in het ziekenhuis. Ik heb er uiteindelijk bijna negen weken gelegen en al die dagen duurden láng. Ik wilde zo graag bevallen om naar huis te kunnen, maar achteraf ben ik heel blij met elke extra dag. Misschien had ik anders wel afscheid moeten nemen van een van de kinderen.”

Heaven Leigh, 28 weken zwanger, met Quinnten en Jayden.

Bevalling: ★★

Eindelijk

“Na dertig weken en zes dagen zwangerschap kreeg ik eindelijk de keizersnede. Ik was er helemaal klaar voor, hier had ik zo naar toegeleefd. Op 26 september 2015 om 6.46 uur werd Bella geboren, om 6.47 uur Lara en om 6.48 uur Chloë.”

Couveuse

“De meiden kregen direct allerlei ondersteuning. Ik zag ze heel even in de couveuse, maar mocht ze niet aanraken. Dat was zo vreemd: ik was wel super gelukkig met ze, maar ze voelden nog niet echt als mijn kinderen.”

Kraamweek: ★

Weken in het ziekenhuis

“Gelukkig heeft dat nooit tot hechtingsproblemen geleid. Ik voelde me al snel echt hun moeder. De meiden kwamen de eerste, cruciale week goed door. Ook de andere weken zijn onder veel spanning relatief goed verlopen. In totaal hebben ze acht weken in het ziekenhuis gelegen, waarvan een tijdje ook gescheiden, in verschillende ziekenhuizen.”

Lara in het ziekenhuis.

Moeilijke periode

“Als ik er nu aan terugdenk, snap ik bijna niet meer hoe we die weken door zijn gekomen. Ik heb mijn emoties totaal uitgeschakeld. Het hele eerste jaar eigenlijk. Ik was niet bang, maar ook niet gelukkig. Ik zat in de overlevingsmodus. Na acht weken mochten Bella, Lara en Chloë tegelijk naar huis. Dat was heel fijn, maar ook heftig. De meiden huilden alle drie veel. Tiago en ik zochten samen de juiste weg en zaten ondertussen vaak met de handen in het haar. Toch doe je het, je moet wel.”

Depressie

“Na negen maanden raakte ik in een depressie en ben ik doorgestuurd naar een psychiater. Ik was helemaal uitgeput en kon niet meer. Dit heeft niet alleen met de drieling te maken, maar ook met andere gebeurtenissen in het verleden. Ik heb zelfs wel eens gedacht dat ik er helemaal klaar mee was, maar nu denk ik gelukkig niet meer zo. Er zijn veel te mooie dingen om voor te leven.”

Worstel je met suïcidale gedachten? Praat er dan over. Bel 0900-0113 of kijk op www.113.nl.

Nu

“Ons huis is een gekkenhuis, een kinderdagverblijf is er niks bij. Toch is het ondertussen een stuk rustiger. Het gaat goed met de jongens en ook met de meiden wordt het makkelijker. Samen stoken ze elkaar op, maar afzonderlijk van elkaar luisteren ze goed. Ze kunnen zich met z’n drieën ook goed vermaken, waardoor er nu wat meer tijd voor onszelf is.”

Lees ook
Jojanneke had – als een van de weinigen in Nederland – een moeder-geassisteerde keizersnede

Ook veel moois

“Ik zou er nooit zelf voor kiezen om een drielingzwangerschap te beginnen, maar ik zou het wel zo weer doen als ik in de situatie kwam. Ja, het is heel zwaar, maar je krijgt er ook veel voor terug. Ik krijg niet één, maar drie dikke knuffels voor ik naar bed ga. Uiteindelijk is het het toch allemaal waard geweest.”

Alle kinderen in 2018.

Oproep

Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.