Deze week: Renske (47) zit in een relatie die ze eigenlijk te saai vindt.  Ze zou liever alleen zijn, maar ze wil haar ‘gouden vent’ ook niet zomaar laten gaan.

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Ik wil graag in Canada studeren maar dat is zo ver bij mijn vriend vandaan’

Tegenovergestelde van mijn ex

“Na mijn scheiding ben ik vier jaar alleen geweest en toen heb ik, zoals dat zo mooi wordt genoemd, het geluk weer gevonden. Niet dat ik daarvoor ongelukkig was hoor, ik zat goed in mijn vel, was trots op mezelf en het ging goed met mijn kinderen. Met het geluk weer hebben gevonden bedoel ik dat ik een eerlijke, hardwerkende, lieve man aan de haak heb geslagen, die ook nog eens uit de buurt komt zodat mijn ouders in dialect met hem kunnen spreken. Een man die een leuke baan heeft, en in het bezit is van fijne dingen zoals een huis en een auto, die niet schreeuwt of ruzie maakt. Kortom, het tegenovergestelde van mijn ex.”

Saaiheid

“We zijn inmiddels vierenhalf jaar verder en dat geluk is veranderd in een soort vanzelfsprekendheid, bijna saaiheid. Ik hoor mezelf nog roepen in de beginfase: ‘Een relatie moet een aanvulling zijn, geen invulling.’ En als er meer minnen zijn dan plussen, dan ben ik weg. Maar de meeste plussen zijn op dit moment voor mijn man. Zijn huis wordt opgeruimd en schoongemaakt, er worden boodschappen gedaan, er wordt gekookt en de was wordt gedaan. Het is bijna vanzelfsprekend dat ik dit doe, want hij werkt vijf dagen, en ik drie. Hierdoor heb ik steeds minder tijd voor mezelf.”

Jaren vijftig

“Deze tijd voor mezelf heb ik nodig, maar het schiet er soms zo bij in. Als we beide gaan werken vraagt hij ook doodleuk aan mij: ‘Wat eten we vanavond?’. Hier kan ik heel giftig van worden. Is dat mijn taak? Ik ga ook de hele dag werken. Wat kan ik jeuk krijgen van deze jaren vijftig toestanden. Ik doe dan wel mee, maar inwendig kook ik. Ik ben gewoon geen zorgzaam type. Leuke dingen doen we eigenlijk niet meer samen, ik doe ze liever met vriendinnen of met mijn kinderen, hij liever met zijn sportvrienden.”

Alleen

“Het komt erop neer dat ik de relatie saai vind worden, en niet meer inzie wat ik eruit haal. Ik heb het idee dat ik ongemerkt jaren verder in een relatie ben beland waar ik niet meer in wil zitten. En als ik heel eerlijk ben dan vond ik de tijd dat ik alleen was fijner. Pittiger, maar fijner. Als ik dan om negen uur op de bank plofte kon ik vervolgens kijken wat ik wilde of lekker een boek lezen met een lekker stuk chocola. Nu komt hij naast me zitten.”

Gouden vent

“Waarom ik nog bij hem ben? Mijn kinderen zijn gek op hem en een betere man bestaat er niet. Maar moet ik dan met dit gevoel blijven zitten of toegeven dat ik, ondanks deze gouden vent, op probleemfiguren val. Ik wil mijn man geen pijn doen en het is echt een goede vent, maar het geluk is aan het veranderen in saaiheid. Iedereen om me heen zit ook in rustige relaties, waarom kan ik dit niet? Ben ik nu zo’n zeikwijf? Ik wil graag weten of ik de enige ben die zich zo voelt en wat ik mijn situatie moet doen.”