‘Ontzettend frustrerend’

“Ik heb twee zusjes. Milou is de jongste van ons alledrie. Met haar heb ik een redelijk goede band. We komen regelmatig bij elkaar over de vloer en ik weet dat ik altijd bij haar terecht kan. Mijn band met Ilse is eerder het tegenovergestelde. Als ik haar spreek gaat het gesprek altijd over haar of over een bepaalde gebeurtenis die ze heeft meegemaakt. Ze weet elke keer weer alle aandacht op zichzelf te vestigen; ontzettend frustrerend.”

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Mijn beste vriendin toont weinig interesse in mij’

Een huishouden runnen

“Het is zonde, want de irritatie die ze bij me oproept is er niet altijd geweest. Toen wij allebei nog thuis bij onze ouders woonden, trokken we vaak samen op. We keken series op haar kamer of gingen naar de plaatselijke kroeg in ons dorp. Dit veranderde toen we op onszelf gingen wonen. Er ging een wereld voor Ilse open; zowel in positieve als negatieve zin. Het gaf haar veel vrijheid maar ze vond het, naar eigen zeggen, lastig om een huishouden te runnen. Bij elk klein obstakel belde ze me. Ervan uitgaande dat ik haar meteen kon helpen. Met een fulltime baan en twee kinderen was dat haast niet te doen.”

‘Veel te afhankelijk’

“Op een gegeven moment maakte ik haar duidelijk dat ze ook moest proberen zelf zaken op te lossen. Natuurlijk wil ik haar helpen waar nodig, maar sommige dingen gaan te ver. Ze gedroeg zich veel te afhankelijk en ik vond haar gedachtegang behoorlijk egoïstisch. Inmiddels heeft Ilse haar leven op orde en haar onnozele vragen zijn verleden tijd. Haar egoïstische persoonlijkheid is daarentegen onveranderd gebleven. Ze vraagt in telefoongesprekken nooit naar mij, maar blijft aan één stuk doortetteren over haar eigen leven, over de dingen die haar dwars zitten. Ik probeer onze gesprekken daarom zo kort mogelijk te houden.”

Etentjes in ouderlijk huis

“De maandelijkse etentjes in ons ouderlijk huis staan vaak de hele avond in het teken van Ilse. Milou en ik komen amper aan het woord. Het is heel vermoeiend om al haar verhalen aan te horen, vooral omdat ze het zo dramatisch weet te brengen. De dingen die zij meemaakt zijn namelijk altijd heftiger en erger dan die van anderen. Over haar ‘prestaties’ nog niet gesproken. Ze is onlangs begonnen met sporten en maakt er een waar wedstrijdje van. Ze gaat net wat vaker naar de sportschool en werkt met iets zwaardere gewichten. Dat krijg ik regelmatig te horen. Al met al heb ik vrij weinig zin om haar te spreken en ontwijk ik zo’n beetje ieder contact met haar.”

Advies

“Mijn ergernis is door de jaren heen steeds groter geworden, maar tot nu toe heb ik nog nooit iets laten blijken. Ik vind het lastig om erover te beginnen, want ik wil haar niet kwetsen. Toch moet er iets veranderen want dit gaat zo niet langer. Ik heb mijn eigen persoonlijke problemen en de negatieve sfeer die zij met zich meebrengt kan ik daar echt niet bij hebben. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Wat adviseren jullie mij?”

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Ik durf mijn man niet te vertellen over mijn depressies’

Oproep

Zit je zelf ook in een situatie waarin je het even niet meer weet? Mail je verhaal dan naar nieuws@lindanieuws.nl en laat je anoniem adviseren door andere LINDAnieuws-lezeressen.