Naar de kerk

“Ik ben opgegroeid in een streng christelijk gezin. Ik was vier jaar oud toen ik voor het eerst in aanraking kwam met de kerk. Vanaf dat moment ging ik er wekelijks naartoe. Een dienst duurde vaak ontzettend lang en ik keek er altijd naar uit om weer naar huis te mogen. Jarenlang ging ik tegen mijn zin in mee. Thuisblijven werd namelijk totaal niet geaccepteerd; ik moest god eren. Alleen op die manier zou ik later in de hemel terecht komen. Op mijn achttiende begon ik mij wat meer af te zetten. Ik ging voor het eerst uit en leerde – nog belangrijker – voor mezelf denken.”

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Mijn nieuwe vriend geeft me een benauwd gevoel’

Verminking van het lichaam

“Mijn ouders hebben een gruwelijke hekel aan tatoeages. Dat hebben ze mij van jongs af aan duidelijk gemaakt. Ze zouden het vreselijk vinden als ik mijn lichaam ooit zelf zo zou verminken. Volgens hen moet je het lichaam behouden waarmee je bent geboren en daar horen tattoos niet bij. Een hele ouderwetse, kortzichtige gedachte als je het mij vraagt. Ik vind het namelijk geweldig. Voor mij is het een vorm van kunst. Ik heb er zelf nog geen een laten zetten, maar dat is simpelweg omdat ik nog niet weet wat ik wil. Ik heb daar de nodige discussies over gehad. Zij weten dat ik het van plan ben, maar zijn er het niet mee eens.”

Open minded

“Maar goed, nu heb ik een maand geleden een jongen leren kennen tijdens een avondje stappen. Hij heet Ruben en hij is zo heerlijk open minded. Hij kijkt nergens raar van op en juist dat vind ik zo leuk aan hem. En daar komt het: hij zit helemaal onder de tattoos. Zijn armen, benen en nek zijn volledig bedekt. In de tijd dat ik hem ken, ben ik hem steeds leuker gaan vinden. Hij vroeg me al vrij snel of het me leuk leek om zijn ouders te ontmoeten. Natuurlijk wilde ik dat. Het afgelopen weekend was het zover. Het werd me meteen duidelijk hoe hij aan zijn fijne karakter komt. Wát een lieve mensen. Ik voelde me vanaf het eerste moment meteen thuis.”

Wat moet ik nu

“Ik ben mij ervan bewust dat ik hem ook aan mijn ouders zal moeten voorstellen. Ik moet natuurlijk niks, maar ik wil het vooral erg graag. Ik wil hen laten zien wat een leuke jongen ik aan de haak heb geslagen. Ik ben alleen ontzettend bang dat ze hem niet zullen accepteren. Als ze het al zo erg vinden dat ik een tattoo wil, wat zullen ze hier dan wel niet van vinden? Het christendom heeft zijn eigen opvattingen en regels en dat kan ik niet zomaar doorbreken. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Wat adviseren jullie mij?”

Oproep

Zit je zelf ook in een situatie waarin je het even niet meer weet? Mail je verhaal dan naar nieuws@lindanieuws.nl en laat je anoniem adviseren door andere LINDA.-lezeressen.