In onze serie ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Louise (21) gedenkt haar vader Ad (58), die overleed aan uitgezaaide longkanker.
Louises vader (58) overleed aan uitgezaaide longkanker: 'Je kon niet meer'
Geschreven door Louise, ter nagedachtenis aan Ad (24 juli 1960 – 24 augustus 2018).
Levensgenieter
Een levensgenieter, dat was jij. Je genoot volop van het leven en je wilde dat iedereen met je mee genoot. Ook al speelde zich de laatste jaren zakelijk gezien een hoop af in ons leven, jij bleef altijd optimistisch. Niets was onmogelijk voor jou en je bleef doorzetten.
Naar kuchje
Je kwam thuis met een naar kuchje. Daar begon het mee. Dat was volgens jou te verklaren, omdat je net je oude papieren had uitgezocht. Toen het kuchen aanhield, besloot je naar de huisarts te gaan. Volgens de dokter zou het gaan om een beginnende longontsteking. Maar een paar dagen later had jij ineens geen gevoel meer in je kin.
Leven op zijn kop
25 juli, een dag na je 58e verjaardag. Maar ook de dag waarop wij de uitslag van jouw scan én de langverwachte uitspraak over het bedrijf hoorden. Hoe was het in hemelsnaam mogelijk dat beide uitslagen op diezelfde dag kwamen? De zakelijke uitspraak was zoals verwacht. Alleen die van je scan op zijn zachtst gezegd niet.
Vechtmodus
Je kreeg te horen dat je uitgezaaide longkanker had. En de artsen wisten niet hoe lang je nog had. Hoe verschrikkelijk deze uitslag ook was, je ging meteen in de vechtmodus. Een dag na de uitslag was je meteen bezig om van alles te regelen voor ons. Je wilde mijn moeder en mij goed ‘achterlaten’. Dit kenmerkt wat voor fijne vader en man je was.
Je kon niet meer
In de periode dat je ziek was, ging het de ene dag beter met je dan de andere. Daarom noemen wij deze periode ook leven in ‘hoop en vrees’. 24 augustus is de dag die wij nooit zullen vergeten. Die verschrikkelijke tumor drukte tegen je luchtpijp. Je kon niet meer. Na die bijzondere laatste uren moesten we je laten gaan.
‘Je wordt zo gemist’
De dag van je afscheid was emotioneel, maar ook bijzonder. Bijzonder omdat ik jou zelf mocht rijden, in onze eigen auto. Het was een dag met een lach en traan. Mooie herinneringen over jou werden verteld en iedereen zag aan de opkomst van mensen hoe geliefd je was. Lieve pap, je wordt zo gemist.
Monumentje
Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar nieuws@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.
