Reanimeren

“In de nacht van 27 op 28 mei 2010 ging mijn telefoon. Ik nam op en hoorde mijn vader aan de andere kant van de lijn huilend zeggen: “Kun je hierheen komen, want jouw moeder wordt gereanimeerd.” Ik trok snel mijn pyjama aan, stapte in de auto en reed zo snel mogelijk naar mijn ouders toe. Die nacht kregen we in het ziekenhuis te horen dat ze was overleden.”

Eenzaam en boos

“Op dat moment stond mijn wereld stil. Ik voelde me machteloos, eenzaam maar vooral heel boos. De rest van de wereld draaide door en ik was mijn moeder verloren. Achteraf bleek dat ze een vleesetende bacterie had opgelopen, die haar fataal werd. Wij dachten dat het buikgriep was, want die symptomen had ze. Helaas konden we daar niets tegen doen.”

Lees ook
Pamela vertelt over haar levensjaren die ze zonder moeder doorbracht

Liefste moeder en oma

“Mijn moeder was de liefste moeder en oma. Ze plande altijd zelf de weekenden waarin kleinkinderen kwamen logeren. “Want dat wordt wel weer eens tijd”, zei ze dan. Ze was echt mijn alles. We spraken elkaar bijna elke dag. Het meest mis ik mijn moeder op speciale dagen, maar ook als ik even niet zo lekker in mijn vel zit. Ik zou haar dan zo graag willen bellen om raad.”

Tijd maken voor familie

“We lijken op elkaar. Ik ben ook zorgzaam, net als zij. Maar ik ben zelf wel iets drukker van aard. Zij kon bijvoorbeeld de hele dag op de bank kruipen met een goed boek, terwijl ik daar de rust niet voor heb. Van kleins af aan had ik al een goede band met mijn moeder. Van haar mocht ik altijd alles. Voor vragen klopte ik daarom altijd bij haar aan. Ze was een geweldige oma. Als mijn oudste dochter kwam logeren, stond alles in het teken van haar. Er werd dan niet schoongemaakt in huis, maar er werd tijd vrijgemaakt voor wandelingen langs de speeltuinen in de buurt.”

Lees ook
Monumentje voor Janneke (1980-2015): ‘Het is keihard en minder leuk zonder jou’

Mooiste herinnering

“Mijn mooiste herinnering aan mijn moeder is na de bevalling van mijn oudste dochter. Ik  had vreselijk veel trek in spruitjes. Ik kwam thuis uit het ziekenhuis, en daar stond het bord door haar klaargemaakte spruitjes al klaar. Ze stond altijd voor mij en mijn gezin klaar. Ze was een nuchtere Fries met het hart op haar tong.”

Moederliefde

“Mijn moeder was mijn rots, mijn vriendin, mijn alles. Als ik haar een dag niet gesproken had, dan belde ze me en zei: “Ik bel maar even, want ik heb zo lang niets van je gehoord.” Regelmatig vergeet ik dat ik haar niet meer kan bellen. Ik mis haar vreselijk, elke dag opnieuw. Maar ik weet dat ze over mijn schouder meekijkt en supertrots op me is. Ik hou van je, lieve mama.”

Monumentje

Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar nieuws@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.