In onze serie ‘Monumentjes’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Vandaag gedenkt Maartje (37) haar zoontje, dat twee maanden na zijn geboorte overleed.
Geschreven door Maartje Lute, ter nagedachtenis aan Benja Ide Min (31 januari 2018 – 1 april 2018).
Lees ook
Jannets ouders overleden kort na elkaar: ‘Je kunt dus sterven aan een gebroken hart’
Mijn zwangerschap ging, afgezien van een paar misselijke weken, van een leien dakje. Maar met de twintig weken echo ontdekten we dat er iets mis was. Er zat vocht in de borstkas van de baby. Weken van onderzoeken en onzekerheid volgden. Uiteindelijk bleek de kans groot dat ons kindje er met weinig complicaties vanaf zou komen. Wij hadden er alle vertrouwen in. Op 31 januari 2018 was hij er eindelijk: onze Benja Ide Min. Benja was een prachtig mannetje. Drie minuten na zijn geboorte werd hij bij mij weggehaald om in de kamer ernaast aan de beademing gelegd te worden. Mike, zijn vader, glunderde van trots. Het leek alsof hij alle dokters met slangetjes, beademingskapjes en infusen niet zag. Hij zag alleen zijn zoon. Benja deed het de eerste week super op de baby intensive care. Na die week werd zijn conditie minder. Vanaf toen is het nooit meer écht beter geworden.
De artsen hebben ons bijna al die tijd gezegd dat er geen reden was om aan te nemen dat hij zou overlijden. Alle kindjes die ze daar met deze aandoening hadden, werden beter. Het had tijd nodig. Heel voorzichtig heb ik in de acht weken dat hij bij ons was me proberen voor te stellen hoe het zou zijn als hij wél dood zou gaan. Die dag kwam helaas, op 1 april. Achteraf denk ik dat ik het al die tijd al wist. “De beste behandeling die we Benja nog kunnen geven is om hem niet meer te behandelen”, besloot de arts. Ik had me altijd voorgesteld dat ik in zou storten of zou schreeuwen als iemand dat zou zeggen. Dat gebeurde niet. Er kwam een oerkracht in me naar boven. Ik zou er zijn voor Benja als hij zou sterven. Ik zou er zijn voor Mike als hij in zou storten en ik zou er zijn voor iedereen die verdriet zou hebben.
Die liefde en kracht is tot op de dag van vandaag niet weggegaan. Benja stierf die zondagmiddag in onze armen. We lagen met z’n drietjes op een groot bed in het ziekenhuis. We zongen liedjes, vertelden hem hoeveel we van hem hielden en dat hij mocht gaan. Hij had genoeg gedaan. Toen hij overleed, stuurden we naar iedereen: ‘We did it. Benja is overleden. Hij lag in onze armen. Hij heeft het supergoed gedaan, net als de laatste twee maanden. We zijn zo trots op ons drieën en hebben er vrede mee. Dit was zijn lijfje niet.’ De uren, dagen en weken daarna voelde ik alleen maar liefde en dankbaarheid. Blij en dankbaar dat we hem met liefde op aarde hadden gezet. We waren zó trots dat we hem ook in liefde weer konden laten gaan. Een mooier cadeau hadden we niet kunnen krijgen.
Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar nieuws@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.
Start je dag met een verse dosis nieuws in je mailbox – geselecteerd door de redactie van LINDAnieuws. Schrijf je hier in voor onze ochtendnieuwsbrief en begin je dag goed geïnformeerd.
