Huis als een paleisje

‘Ik stapte binnen in zijn kleine Amsterdamse paleisje. Het plafond was hoog en zijn inrichting was zowel mannelijk als knus. De te kleine bank was ideaal voor de gezamenlijke middagdutjes of om saampjes op een zondagmorgen een serie te ‘bingen’. Hij trok een zorgvuldig gekozen fles wijn open en kwam bij me zitten.’

Lees ook
Jules’ dateleed: ‘Hij vertelde aan het einde dat er al de hele tijd iets tussen mijn tanden zat’

Een glas te veel

‘Dicht tegen elkaar gekropen voor de buis. Een avond waar ik al zolang naar verlangde. De glazen gingen met gemak achterover en de sfeer zat er goed in. Ik kroop nog wat dichter tegen de inmiddels beschonken man aan en complimenteerde hem nog eens met de inrichting van zijn paleisje. Iets wat ik achteraf gezien beter niet had kunnen doen. De woorden die volgden galmden door de kamer: “Ik heb het samen met m’n ex ingericht. We hebben hier jaren samengewoond.”

In de ban van zijn ex

‘Het gesprek wat volgde had niks meer te maken met een knusse avond voor de tv. Het was verdomme al een jaar uit met de zojuist genoemde vrouw. Toch volgden zinnen als: “Het gaat me allemaal wat te snel” en “Ik weet niet of ik er al klaar voor ben”. De 1.88m lange man veranderde in een kleine puber wiens tedere hartje voor het eerst werd gebroken. Veel kon ik niet meer zeggen. Ik kwam niet verder dan: “Dus je gaat me nu zeggen dat zíj de ware is?” Een korte stilte volgde. Maar het antwoord had hij al klaar. “Ja, ik denk dat zij de ware is.”

Lees ook
Marijes (23) dateleed: ‘Zijn ex stak haar hand uit om zich voor te stellen’

Ontsnapping via de patio

‘De emotionele lading die het gesprek met zich meebracht en de hoeveelheid wijn die we toen nog gezellig achterover hebben gewerkt, uitte zich in een levenloze man op de bank. Ik moest ervandoor. Ik kon, nee, ik wílde hier niet meer zijn. Ik pakte mijn hakken en sloop richting de deur. Paniek gierde door mijn lichaam toen ik erachter kwam dat hij de deur op slot had gedraaid. Ik wilde voorkomen dat hij aan ‘ronde twee’ begon en zag het open raam aan het einde van de gang als de enige oplossing. Mijn circusoefening liet mij eindigen op een kleine patio, die leidde naar de straat. Met een diepe zucht deed ik mijn schoenen aan, pakte mijn telefoon en blokkeerde de ‘nét iets te leuke’-Martijn.’