In onze serie ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Vandaag gedenkt Lianne (26) haar moeder Els, die overleed aan de gevolgen van borstkanker.
Geschreven door Lianne Wesselink, ter nagedachtenis aan Els Wesselink (17-02-1957 06-07-2018).
“In februari 2017 appte mama mij: ‘Ik moet je wat vertellen, kom je vanavond even langs?’. Ik belde haar direct op, want ik wist dat ze onlangs een periodiek borstonderzoek had gehad. Foute boel, was het eerste wat in mij opkwam. Triple negatieve borstkanker was de diagnose, met uitzaaiingen in de lymfe. Mama zei, hoe nuchter ze was: ‘Maar het is goed te behandelen, ik ga niet dood hoor.’ Ze werd zestig jaar in die week, een feestje met gemengde gevoelens.”
“In oktober waren we twee operaties, twaalf chemokuren en eenentwintig bestralingen verder. Mijn mama had de strijd gewonnen. Ze heeft zich er doorheen geslagen en is zo ontzettend sterk geweest. Tranen van blijdschap, want we konden weer verder gaan met ons normale leven en het woord ‘kanker’ ver achter ons laten. Mama begon aan haar herstel, maar het kon nog wel even duren gaf de arts aan. Zo ongeduldig als ik ben, duurde het mij wel erg lang. Maanden gingen voorbij en mama’s energie was nog lang niet op het oude niveau. Haar grootste dagelijkse bezigheid was nog steeds op de bank liggen. Ik dacht: ‘Kom op, het ligt gewoon aan je conditie, deze moet verbeterd worden en dan krijg je vanzelf je energie weer terug’. Ze had zich aangesloten bij de KWF Samenloop voor hoop, een vierentwintig uur durend wandelevenement met een heel team lotgenoten. Er werden trainingen gehouden, maar mama’s conditie verbeterde maar niet waardoor lang wandelen er voor haar niet in zat. Het evenement vond pas plaats op 7 juli 2018, ‘Ik heb nog alle tijd, het komt goed’, zei ze. Altijd positief blijven, dit straalde ze uit naar ons.”
“In mei ging we met de hele familie op vakantie naar Aruba om een rotjaar af te sluiten en het dertigjarig huwelijk van mijn ouders te vieren. Echter, de conditie van mama was nog steeds zeer laag en in de week voor Aruba had mama uit het niets een gebroken rib. Alarmbellen. We hebben foto’s laten maken, maar gelukkig geen uitzaaiingen. Wat een opluchting, dus hup naar Aruba en dan na de vakantie voor alle zekerheid nog een PET-scan.”
“Op 29 mei had mama mijn voicemail ingesproken of ik zo snel mogelijk terug wilde bellen. ‘Weer foute boel’, dacht ik. Ik moest naar het ziekenhuis komen en daar zat ze dan, op een bankje in de hal. ‘Het is niet goed Lianne’. Mama had uitzaaiingen in haar lever, botten en lymfe. Ik vroeg of er nog iets gedaan kon worden, maar daar kwam het antwoord waar ik zo bang voor was: ‘Nee meisje’. Mijn wereld stortte in, mijn moeder gaat dood. Google werd mijn beste vriend en ik vond een plek aan de andere kant van de wereld waar mama geholpen kon worden. Ik bleef maar zoeken naar alle mogelijke manieren. Nee, mijn mama gaat niet dood.”
“Op zes juli 2018 werd ik om 07:30 door mijn vriend gewekt. ‘Niet schrikken, maar we moeten naar het ziekenhuis’, zei hij. Daar lag mama dan op de IC met alle mogelijke toeters en bellen. Na één week ziekenhuisopname overleed mijn moeder aan de gevolgen van borstkanker. De woorden ’tot morgen’ werden een vaarwel.”
“Mama en ik leken ontzettend op elkaar. Het maakte onze band hecht, maar we konden ook ontzettend botsen. Soms kon ik haar niet uitstaan of even niet in mijn buurt hebben, maar nu zou ik niets liever willen dan haar in mijn buurt hebben. Ze is altijd een lieve en sterke vrouw geweest. We zijn nu drie maanden verder en nog steeds raakt het nummer van Diggy Dex ‘Treur niet’ me enorm. Mama had het zelf uitgekozen en het past zó bij haar.”
Deze maand staat in teken van borstkanker. Wil jij jouw verhaal van een geliefde, familielid of vriend die is overleden aan de gevolgen van borstkanker delen? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar rubrieken@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.
Lees ook
Yolanda’s moeder overleed plotseling: ‘Ze was klein van stuk, maar van grote betekenis’
