Lees ook
Het afscheid voor Debbies man was prachtig, maar dertig jaar te vroeg

Hechte relatie

Mijn vader had een ruim tien jaar oudere broer die destijds de gymnastiekleraar van mijn moeder was. Tijdens de door hem georganiseerde uitvoeringen, die door mijn vader als gast werden bezocht, hebben mijn ouders elkaar leren kennen. Als enig kind was ik bijzonder hecht met mijn ouders. Zo hecht, dat ik lang thuis heb gewoond en veel met ze heb gereisd. Mijn vrienden kwamen graag bij mij en mijn ouders langs, want je kon er zonder problemen mee eten en er was altijd een luisterend oor voor je verhaal. Iedereen was welkom. Ik ging uiteindelijk op mezelf wonen en trof snel daarna mijn grote liefde.

Ontredderd

Gelukkig heeft mijn man mijn moeder nog gekend voor haar herseninfarct in 2011. De vrouw die ze ooit was, is ze daarna namelijk nooit meer geworden. Van een mooie, zelfstandige vrouw die modeshows liep en werkte in een tijd toen dat nog ongewoon was, werd ze een bang vogeltje. De mooiste herinneringen aan mijn ouders zijn de kleinste. Winkelen met mijn moeder, musea bezoeken met mijn vader, het samen reizen. Mijn vader heeft mijn moeder uiteindelijk vier jaar lang volledig toegewijd verzorgd. Not all heroes wear capes. Maar in september 2015 was het op. Mijn vader bleef totaal ontredderd achter. Toen wist ik: hij zal er ook niet lang meer zijn.

Kort na elkaar

Kort na elkaar zijn mijn ouders overleden: mijn moeder in september 2015, mijn vader in januari 2016. Mijn vader werd op 1 januari 2016 onwel en bleek een hersentumor te hebben. Er bleek geen kruid tegen gewassen: op 28 januari 2016 ging hij weer naar mijn moeder. Ik weet nu dat je ook aan een gebroken hart kunt sterven. Op één van zijn weinige heldere momenten zei ik tegen hem: “Je mist mama heel erg, hè?” Dat beaamde hij, hij was zo eenzaam. Dan ga je dood vanbinnen.

‘Het was goed’

Ik zei dat hij, als hij het zelf wilde, wat mij betreft naar mama zou mogen gaan. Dat het goed was en hij zich geen zorgen hoefde te maken om mij. Voor mij zou gezorgd worden. Toen mijn vader net was overleden, pakte mijn man zijn hand en beloofde hem om altijd voor zijn meisje te zorgen. Ik weet zeker dat hij dat gehoord heeft, want hij lag later met een glimlach in de kist.

Samen

Nu zijn ze weer samen. Ze hebben elkaar maar kort hoeven missen. Mijn ouders zijn ook samen verstrooid. Het afscheid was warm, diep persoonlijk en vooral niet standaard. Precies zoals zij waren. Er wordt nog zo lief aan ze teruggedacht door zo veel lieve mensen. Dan heb je het goed gedaan. Ik knipoog nog regelmatig naar boven. Maak je maar geen zorgen: ik red het wel, denk ik dan.

Wil jij ook een monumentje schrijven? De herinnering levend houden aan je overleden geliefde, vriend of familielid? Mail dan jouw ode van rond de 400 woorden en een mooie foto naar nieuws@lindanieuws.nl o.v.v. Monumentje.