Één op de vijf Nederlanders heeft last van insomnia – oftewel slapeloosheid. Hoe is het om ieder uur wakker te liggen terwijl iedereen slaapt?
Museum de Fundatie besteedt aandacht aan deze slaapstoornis tijdens hun tentoonstelling van de fotoserie Insomnia door Annabel Oosteweeghel (1969).
De citaten zijn geschreven door journalist Carlijn Vis. Zij interviewde de geportretteerden en schreef de verhalen die de foto’s vertellen. Deze zeven foto’s geven een kijkje in het leven van iemand met een slaapstoornis. Úrenlang piekeren, radeloos ronddwalen, eindeloze hersenspinsels. Zo ziet insomnia eruit.
“Controle is belangrijk voor mij. Als er een wegomlegging is en de tomtom verandert onderweg de route, ben ik helemaal van de kaart.”
“De oefeningen van de fysio – in gedachten drijven op zee – heb ik achter me gelaten. Mijn gedachten verplaatsen naar iets anders lukt me niet.”
“De slapeloosheid belemmert me en maakt me afhankelijk. Ik woon nog bij mijn moeder, die heb ik nodig als wekker.”
Lees ook
Patrick Martens hoopt eindelijk goed te slapen met slaaprobot: ‘Lijkt net een baby’
“Ik praat er weinig over. Soms zou ik willen dat mensen weten hoe ik me voel. Ik doe het nu allemaal alleen.”
“Gedachtes gaan over de toekomst, over wat ik nog wil bereiken en wat ik daarvoor nodig heb. Het lukt me niet om die stop te zetten.”
Lees ook
Slapeloosheid is niet ‘een nachtje slecht slapen’, maar een onderschat probleem
“Er zijn mensen die fluitend door het leven gaan, zo ben ik niet. Ik zit veel in mijn hoofd. ’s Nachts ben ik bezig met strategisch nadenken, met grote plannen en wat ik moet doen om die te realiseren.”
“Ik ben getraumatiseerd door de manier waarop mijn vader is overleden.”
De volledige fotoreeks is vanaf 18 januari tot en met 5 mei 2020 te zien in Museum de Fundatie. In januari verschijnt ook het boek Insomnia, met foto’s van Annabel Oosteweeghel en interviews van Carlijn Vis.
