Emines (30) zwangerschap verliep zorgeloos, tot ze bij 38 weken last kreeg van enorme jeuk. Het enige medicijn leek bevallen, maar bij haar werd de jeuk hierna alleen maar erger.
Voor elke fase heeft Emine, assistent-accountant, vijf sterren te verdelen: 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn man Kemal (28) en ik waren ongeveer vier jaar samen, waarvan twee jaar getrouwd en wilden graag een kindje. Dit lukte niet meteen. Na een paar maanden deden we wat tests bij de huisarts, maar er bleek niks aan de hand. We moesten geduld hebben.”
“Na veertien maanden was ik helemaal klaar met de stress en wilde ik het loslaten; er niet meer constant mee bezig zijn. Meteen die maand was het raak. We waren er superblij mee.”
Emine, 23 weken zwanger.
“De zwangerschap ging heel goed. Daar mag ik echt niet over klagen. Ik had lange tijd veel energie en vond het leuk om zwanger te zijn. De laatste maand werd ik wel wat vaker moe en kwam de jeuk.”
“Toen ik 38 weken zwanger was, begon de jeuk op mijn buik. De verloskundige dacht dat dit kwam doordat mijn buik groot was – door een grote hoeveelheid vruchtwater. De jeuk zou ontstaan door het uitzetten van de buik. In week 39 werd de jeuk echter erger.”
“Ik kon er niet meer door slapen. Het voelde alsof ik muggenbulten had, maar dan honderd keer erger. Ik kon er niet vanaf blijven en als ik dat wel deed, begonnen de plekken te branden. Ik gun niemand deze extreme jeuk. De verloskundige zei dat het PUPPP (Pruritic Urticarial Papules and Plaques of Pregnancy) was: zwangerschapsjeuk, maar had het nog nooit zo erg gezien. Volgens de gynaecoloog was het enige medicijn tegen de jeuk: bevallen.”
Kemal en Emine voor de bevalling in het ziekenhuis.
“Die avond werd ik daarom meteen ingeleid. Ik kon niet nog meer slaap missen. Voor de bevalling had ik energie nodig. Ik was toen precies veertig weken zwanger, maar vond het heel spannend dat het allemaal zo snel ging. Er was eigenlijk geen slaapplek voor mijn man die nacht, maar toen ik daarvan in paniek raakte en moest huilen, lukte het gelukkig toch om een bed voor hem te regelen.”
“Ik sliep, door de jeuk, weer heel slecht. Rond 11.00 uur de volgende dag kwam de bevalling op gang met een weeënstorm. De pijn was heel zwaar, maar toen ik om pijnstilling vroeg, zat ik al op negen centimeter ontsluiting en was dat niet meer mogelijk. Op 18 september 2017 om 14.50 uur werd onze dochter Eleysa geboren.”
Kemal, Emine en Eleysa bij de newbornshoot.
Foto: Tiny Toes Photography.
“We moesten nog een nacht in het ziekenhuis blijven, omdat Eleysa in het vruchtwater had gepoept. Gelukkig bleek alles goed met haar. Meestal zijn vrouwen die PUPPP hebben meteen na de bevalling van hun jeuk af, maar bij mij gebeurde het tegenovergestelde. Het verspreide zich van mijn buik naar mijn hele lichaam – behalve mijn gezicht en borsten – en de jeuk werd tien keer erger. Overal zat bloed van het krabben.”
Emines huid, tijdens de jeuk.
“Ik kreeg een zalf en medicijnen voorgeschreven, maar die maakten me suf en door mijn borstvoeding kreeg Eleysa het medicijn ook binnen. Toen we net thuis waren, wilde ik haar ‘s nachts wakker maken voor de voeding, maar dit lukte me niet. In paniek maakte ik Kemal wakker. Gelukkig zagen we dat Eleysa wel ademde, maar ze was zo suf dat ze niet wakker te krijgen was.”
“Ik kreeg andere medicatie, maar ook die viel niet goed. Toen ik bijna flauwviel en 39,6 graden koorts had, moest er een ambulance komen. Ik ben helemaal onderzocht, maar er was niks te vinden. Hierna ben ik gestopt met de medicatie en vanaf dat moment is het langzaam beter gegaan. Zo’n vier weken later was ik van de jeuk af.”
Emines huid, herstellende van de jeuk.
“De kraamweek was hierdoor erg zwaar. We hebben ook geen bezoek gehad die eerste week. Ik kon amper op mijn benen staan en kon Eleysa niet eens tillen. Met haar ging het gelukkig wel goed, tot tien dagen na de bevalling. Vanaf dat moment heeft ze elke dag drie uur achter elkaar gehuild. Ze was een koliekbaby, wat inhoudt dat ze eigenlijk terug wilde naar de buik. Ook dit was erg pittig. Ik durfde nergens met haar naartoe te gaan, bang dat ze onophoudelijk begon te huilen.”
Emine en Eleysa in de kraamweek.
“Nu gaat het erg goed met ons. Na vijf weken stopte het huilen en sindsdien is het een makkelijk kind en hebben we niks te klagen. Ik dacht dat de jeuk nooit weg zou gaan en ik altijd de plekjes op mijn huid zou houden, maar afgezien van een paar kleine littekens is gelukkig alles weg.”
“Voor andere vrouwen die PUPPP hebben, heb ik helaas niet echt advies. Er is nog weinig bekend over de oorzaak en er is ook weinig aan te doen. Het enige wat ik kan meegeven is: heb geduld. Het komt echt goed, er moet alleen tijd overheen gaan.”
Eleysa en Emine nu.
Lees ook
Debbie over haar zwangerschap volgens de yoga-filosofie: zonder echo’s, mét vaginamassage
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
