Te oud voor Frozen

Laatst vroeg ik aan mijn achtjarige of er nog enige kans was dat we weer een keer samen Frozen gingen kijken. Haar blik was genoeg om mij uit die droom te helpen. Gelukkig zitten ze daar in die Disneystudio’s niet stil. Er ligt altijd wel een nieuwe hype op de plank. Zoals nu met de remake van Dumbo.

‘Helemaal onschuldig zijn de films niet’

Het mooiste aan deze remake is misschien wel dat die twee controversiële scenes eruit zijn gelaten. Want ook al ben ik nog zo’n grote Disneyfan, helemaal onschuldig zijn de gezellige familiefilms niet altijd. In het origineel van 1941 zagen we hoe een stel luie, dommige, dansende, rokende kraaien, het olifantje Dumbo leerden vliegen. Precies: zo werden zwarte mensen toen ook altijd geportretteerd. Ze werden ook wel ‘crows’ genoemd, oftewel kraaien. In de film heette de leider van die kraaien ook nog Jim Crow en laat dat nu net de naam zijn waarmee die beruchte segregatiewetten in de VS aangeduid werden.

Niemand keek raar op van dergelijke scènes; zwarte mensen waren inferieur en ideaal om de spot mee te drijven. Ook de scène waarin zwarte mannen in de stromende regen het circus opzetten is aangepast. Tijdens het harde werken zongen deze mannen: “We werken dag en nacht, dat vinden we leuk. We hebben nooit leren lezen en schrijven. We werken door tot onze dood… Aan de slag, jij harige aap!”

‘Een fout randje’

Dumbo is niet de enige Disneyfilm met een fout randje. Spit die oude dvd’s er maar even op na, in elke film ontdek je wel dingen die anno 2019 echt niet meer door de beugel kunnen. Zoals Sebastiaan uit de Kleine Zeemeermin. In Amerika een luie Jamaicaan die Ariël afraadt naar de kust te emigreren, omdat ze dan moet werken. In de Nederlandse versie is Sebastiaan een Surinamer of Antilliaan. We leren onze kinderen met hulp van Disney gezellige vooroordelen. Bij ons thuis werd Sebastiaan dus begrijpelijkerwijs heel gauw uit ons huis verbannen.

Lees ook
Columnist Carol is een laatkomer: ‘Ik heb één mantra: op-tijd-komen’

Onafhankelijke heldinnen

Gelukkig worden ze ook aan de tekentafels bij Disney met de jaren wijzer. Kijk maar naar hoe al die prinsessen van weerloze bakvisjes, die hun dagen sleten met het wachten op een man, zijn geëvolueerd naar onafhankelijke heldinnen, die hun eigen boontjes doppen. Vayana, Elsa en Rapunzel zijn aan het einde van de film vooral gelukkig met zichzelf. Ook de eerste prinsessen met een kleurtje hebben hun intrede inmiddels gedaan. En nu model Cara Delevingne heeft verteld hoe zij vroeger moeite had met die opgelegde, supervrouwelijke heteroseksualiteit van de Disneyprinsessen, zal die homoseksualiteit als thema hopelijk ook niet al te lang meer op zich laten wachten.

Lees ook
Columnist Maike draait vandaag nog snel haar Michael Jackson-lp’s

Moederziel alleen kijken

Tja, en die Frozen-cast mag dan wel sneeuwwit zijn, de film blijft toch altijd mijn heimelijke genoegen. Ik denk dus dat ik me binnenkort stiekem opsluit om toch weer even het koninkrijk van Arendelle binnen te glippen. Ik, moederziel alleen, gewapend met een bak frozen yogurt en een groot glas wijn, om er daarna nog eenmaal “The past is in the paaaaaast” uit te snikken. Het komt goed, echt.