Gemeenschappelijke vriend

“Ik ken Melanie al zo’n vier jaar. We leerden elkaar kennen tijdens een verjaardag van een gemeenschappelijke vriend. We konden het meteen goed met elkaar vinden en weken die avond niet van elkaars zijde. We voegden elkaar toe op social media en zorgden er in het vervolg voor dat we op dezelfde feestjes aanwezig waren. In het begin spraken we elkaar eigenlijk alleen in het bijzijn van ander gezelschap en het ging dan ook vooral over lollige, niet bepaald serieuze zaken.”

Geen vragen terug

“Pas na een jaar of twee spraken we regelmatig af om samen te lunchen of op de bank naar onze favoriete serie te kijken. Het viel me op dat het toen inhoudelijk wat meer de diepte inging. We bespraken elkaars liefdesleven en blikten terug op de feestjes die we bezocht hadden. Ik stelde haar vragen over haar studie en hobby’s maar kreeg geen enkele vraag terug. Het begon me toen langzamerhand op te vallen dat haar interesse in mij minimaal was; op dat moment stoorde het me alleen nog niet heel erg.”

Een luisterend oor

“Ik vind het heel belangrijk dat vriendinnen bij mij terecht kunnen met problemen of voor een luisterend oor. Mel heeft al verschillende keren bij mij aangeklopt; op het moment dat haar vriend het uitmaakte en toen ze in de knoop zat met zichzelf. Ik was er voor haar en stelde haar gerust. Aan het eind van de middag keerde zij weer met een brede glimlach richting huis. Die weken erna stuurde ik haar een kaartje en nam ik haar mee uit eten. Alles om ervoor te zorgen dat zij haar negatieve gedachtes zou vergeten.”

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Ik durf mijn man niet te vertellen over mijn depressies’

Moeilijke periode

“Een maand geleden is mijn moeder overleden. Daar ging een behoorlijk traject aan vooraf. Ze had uitgezaaide darmkanker en er moest dag in, dag uit iemand paraat staan om de zorg op zich te nemen. Dit deed ik graag, maar het was emotioneel erg zwaar. Juist in die periode had ik Melanie hard nodig. Ze stuurde me een appje met de tekst ‘veel sterkte’, maar daar hield het ook op. Ze heeft me niet gevraagd wat dit met me doet, hoe ik me erbij voel. Dit maakte in één klap duidelijk hoe verschillend we zijn in dit opzicht.”

Advies

“Natuurlijk is het niet allemaal zo beroerd. Ik kan ontzettend met haar lachen en qua humor zitten we op één lijn. Het maakt me alleen verdrietig dat ik veel tijd in onze relatie stop maar er weinig voor terugkrijg. Ik ga hierdoor bijna aan mijzelf als persoon twijfelen, terwijl dat het laatste is wat ik moet doen. Wat adviseren jullie mij?”

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Ik ben stiekem stikjaloers op mijn eigen zusje’

Oproep

Zit je zelf ook in een situatie waarin je het even niet meer weet? Mail je verhaal dan naar nieuws@lindanieuws.nl en laat je anoniem adviseren door andere LINDAnieuws-lezeressen.