Lees ook
Party in the USA: alles wat je moet weten over de mooiste roadtrip van je leven

Als zitten het nieuwe roken is, dan is reizen het nieuwe ademen: cruciaal om optimaal van het leven te kunnen genieten. Een tussenjaar naar Amerika? Allang niet bevredigend genoeg meer. Je moet je Instagram-feed minstens om de twee weken aan kunnen vullen met foto’s van azuurblauwe zeeën of eindeloos lange rijstvelden. En waar je het een paar jaar geleden misschien nog goed voor elkaar had met een lekker betaalde (bij)baan en een fijn huis, ben je nu pas lekker goingz als je op je cv kunt zetten dat je als digitale nomade de wereld rondtrekt. In een Volkswagenbusje. Met surfboard.

De verhalen van mensen die hun baan en huur opzeggen om op wereldreis te gaan, vliegen je dan ook om de oren. Of ik me daar iets van aantrek? Oh hell to the yes. Ik hoef maar een artikel te lezen van een stel dat een Amerikaanse schoolbus heeft omgetoverd tot rondrijdende Airbnb-plek, en ik heb diezelfde avond nog heel Marktplaats doorgespit. Een interview met een jong gezin dat alles achter zich heeft gelaten om de wijde wereld in te trekken? Suzette heeft haar huur al opgezegd.  

Maar, voor de minder rigoureuzen onder ons: om ‘de leven’ te leiden is het niet essentieel meteen huis en haard op te zeggen. Je bestaanskwaliteit is ook helemaal op peil als je een stuk of vijfenveertig keer per jaar kort op reis gaat. Of je dan nog geld over hebt om eens in de zoveel tijd een nieuw paar schoenen aan te schaffen? Dat niet, maar die heb je in de yoga-retreats op Bali natuurlijk ook niet nodig.

Dus terwijl de foto’s van Fiatjes 500 in Rome, olifanten in Zuid-Afrika, en stranden op Lombok me dagelijks aanstaren, en ik daardoor minstens één keer per week aan mijn vriend vraag of we niet tóch een jaar door Afrika moeten gaan reizen, zet laatstgenoemde me altijd weer met beide benen op de grond: ‘Jij? Jij krijgt al een nervous breakdown als je op booking.com zit.’

En dat klopt. Dat gereis klinkt in mijn hoofd altijd veel mooier dan dat het daadwerkelijk uitpakt. Die jetlag gecombineerd met het ter plekke (want #yolo) zoeken van een hostel heeft bij mij in ieder geval nog nooit goed uitgepakt. En een backpack? Ik ben één keer in mijn leven met zo’n gevaarte op reis gegaan en heb drie weken lang het gevoel gehad dat ik ontgroend werd. Die dingen dragen ze in het leger hè, just saying.  

Rondreizen, ik zeg: overgewaardeerd. Al is het maar omdat je altijd nét geacclimatiseerd bent op het moment dat je weer verder moet. Om over mijn richtingsgevoel nog maar niet te spreken. Naar de andere kant van de wereld verhuizen dan maar? Zodat je tijdens de wintermaanden tenminste niet als wandelend vitamine-D-tekort door het leven moet. Of toch liever emigreren naar een pittoresk Italiaans dorpje waar je je dagen kunt slijten met het snijden van verse pasta.

Zou kunnen. Maar ook in Australië of een pittoresk dorp legt je vriend z’n sokken nog steeds náást de wasmand in plaats van erin, en komen de ongenoegen des levens net zo goed weer bovendrijven. Nee, dan Nederland. Daar waar je het zó waardeert als die godvergeten zon zich na een ellenlange winter eindelijk weer eens laat zien. Die eerste zonnestralen, dat euforische moment. Nee, daar kan geen Volkswagenbusje tegenop. Ook niet met surfboard.  

Het LINDA.meiden Zomerboek ligt nu in de winkel. Direct bestellen doe je hier, en heb je reisvragen aan Suzette? Stel ze onder dit bericht, of op Instagram. Daar vind je haar hier: 

https://www.instagram.com/p/Bkif0hIHp9H/?hl=nl&taken-by=suzettehermsen