IN 2017 ONTSTOND ER OPHEF OM EEN FOTO OP INSTAGRAM waarop David Beckham zijn dochter van vijf een kus op de mond gaf. Niks vreemds aan, zou je denken. Gewoon een vertederende foto van vader en kind. Nou, dat was buiten de nieuwe golf van hysterisch conservatisme gerekend. De reacties logen er niet om: ongepast, smerig, pervers zelfs. Ik vond het toen al bizar, maar nu ik zelf vader ben van een zoon van drie en een dochter van één besef ik pas écht hoe krankzinnig die reacties waren. In welk universum mag een vader zijn dochter geen kus op de mond geven? De liefde tussen ouder en kind is, zeker in die eerste jaren, zo onmiskenbaar fysiek. Het knuffelen, vasthouden, tillen, dragen, de kusjes, het stoeien. Intiem, jazeker, maar natuurlijk op geen enkele manier seksueel.
De ironie is dat de woeste reaguurders David Beckham van ongepaste seksualisering betichten, terwijl het feitelijk precies andersom is. Zij zijn het, zij zélf, die een vijfjarig meisje kennelijk alleen maar kunnen zien als een seksueel object, en daardoor de volkomen onschuldige en her­ken­bare uiting van vaderlijke liefde in een obsceen daglicht plaatsen. Niet Beckham is de perverseling, het zijn die op hol geslagen orthodoxe Ali Express Handmaid’s Tale-evangelisten die een nieuwe dictatuur afkondigen, onder het mom van ‘onze kinderen beschermen’. Zogenaamd gaat het om bezorgdheid over het welzijn van kinderen, maar waar we werkelijk mee te maken hebben, is een nieuwe vorm van overspannen preutsheid. Het is geen toeval dat dit geluid vaak komt uit de hoek van extreemrechts. De hele dag doen ze niets anders dan mensen die gelijk­waardigheid opeisen, naar beneden trappen en afserveren als toonbeelden van doorgeslagen westerse zelfhaat.

Daartegenover wordt het oerbeeld van de jaren vijftig juist verheerlijkt: de vrouw die uitsluitend kinderen baart, de man als hoofd van het gezin, de traditionele rolpatronen als droom­ideaal. Wie een vrije, open samenleving nastreeft, waarin de fundamentele gelijkwaardigheid van elk mens leidend is, wordt weggezet als dom schaap. De totaal overtrokken nieuwe preutsheid past hier perfect bij. ‘Onze kinderen moeten beschermd worden!’ Beschermd waartegen? Nou, ­tegen een onschuldige zoen van hun ouders dus, en ook tegen De Dokter Corrie Show, een jeugdprogramma op tv waarin het personage Dokter Corrie op ludieke wijze vragen behandelt over puberteit, relaties en seksualiteit, gesteld door kinderen vanaf negen jaar oud. Als kind keek ik naar Villa Achterwerk van de VPRO met onder andere Purno de Purno, een oergeestige tekenfilmserie over een paars condoom. Ik heb er beslist geen trauma aan overgehouden.
Hoe zijn we in deze tijden beland? De tragiek is dat de nieuwe preutsheid juist zo veel schade aanricht. Als je alles dat met blootheid, fysiek contact en seksualiteit te maken heeft zo verkrampt bij kinderen uit de buurt houdt, krijgen zij het idee dat hier een groot taboe op rust. Ze leren niets over een wezenlijk onderdeel van het leven, en zullen later, wanneer ze zelf volwassen zijn, dus ook de handvatten missen die juist zo fundamenteel zijn in het leven. Je lijf kennen, je grenzen kunnen aangeven, die van anderen respecteren, goed onderscheid kunnen maken tussen verschillende vormen van fysiek en intiem contact, en bovenal natuurlijk ook: het kunnen uiten van onvoorwaardelijke, volkomen gevaarloze liefde aan je eigen kinderen, wanneer je zelf ouder wordt. Ik kan alleen maar hopen dat wij als samenleving niet toegeven aan die doodenge nieuwe dominees van het zogenaamd fatsoen.•