We herinneren het ons vermoedelijk allemaal nog. Het was 2001, het tv-landschap was lang nog niet zo verschraald als nu en een groep willekeurige mensen die het een paar maanden lang samen moest zien te rooien in een speciaal voor hen gebouwd huis – 24 uur per dag gevolgd door camera’s: zoiets was nog nooit vertoond. En dus zagen we in groten getale hoe Kelly van der Veer (43) haar entree maakte in het derde seizoen van Big Brother en rap uitgroeide tot ­misschien wel de meest roemruchte deelneemster ooit. Want Kelly was bloedmooi, had een grote bek én, zo bekende ze tijdens haar verblijf in het Big Brother-huis, ze was niet als vrouw, maar als man geboren. Dat deed ruim twintig jaar geleden een hoop stof ­opwaaien. En lang niet altijd op een vriendelijke manier. Kelly werd ‘Die ­omgebouwde’ genoemd, de roddelbladen kopten verlekkerd ‘Knappe Kelly is een man’.
Het leek destijds allemaal van Kelly af te glijden, al was het achteraf bezien wellicht eerder zo dat er nooit aan haar werd gevráágd wat zij daar eigenlijk van vond. Inmiddels weten we het antwoord alsnog, dankzij de documentaire Kelly, die op 23 maart 2023 – de dag van de Transgendervisibiliteit – werd gelanceerd op Amazon Prime. Een buitengewoon heftige, openhartige docu, waarin ook haar familie ­uitgebreid aan het woord komt. Maar het is vooral Kelly zelf die indruk maakt. Kwetsbaar en openhartig vertelt ze over haar eenzaamheid, haar drugsverslaving, haar werk in de prostitutie en hoeveel impact het gepest op haar heeft gehad. De reacties zijn zonder uitzondering lovend, wat overigens niet betekent dat Kelly haar wantrouwen tegen­over de media inmiddels heeft losgelaten, daarvoor is er te veel gebeurd. Toch stemt ze, na uitgebreid mailen en bellen, uiteindelijk in met een interview om haar verhaal te vertellen.
Wiens idee was de documentaire eigenlijk?
“Van June te Spenke, de regisseuse en een goede vriendin die ik al heel lang ken en vertrouw. Ik was vrij snel enthousiast over het idee, omdat ik graag een keer mijn verhaal wilde vertellen, iets wil achterlaten voor als ik er niet meer ben. Ik heb niet het allergemakkelijkste leven gehad en ik wilde uitleggen hoe dat zo gekomen is.”
Waarom nu?
“Omdat de tijd nu zo anders is dan toen ik uit de kast kwam. Ik was de eerste transpersoon op televisie, dat maakte veel los. Ik was altijd ‘die omgebouwde’, kreeg van alles naar mijn hoofd geslingerd. Door mensen op straat, maar ook in de media. Tegenwoordig vind je via internet veel gemakkelijker mensen die met hetzelfde worstelen en is het makkelijker om hulp te krijgen. We wilden laten zien dat dat in mijn tijd toch anders was.”
Begrijpelijk, maar het betekent ook dat je voor het oog van de natie alles opnieuw moest herbeleven. Weer die media, weer die meningen.
“Ik ga eens in de paar weken naar een psycholoog. Die vertelde me dat de wonden uit die tijd sowieso nooit genezen zijn. Ik snijd ze dus niet opnieuw open, want ze zijn nooit geheeld. Mede dankzij die documentaire kan ik ze nu wel laten genezen.”