“Freddy, ik neem een wijntje. Jij ook?”
Ik doe een cappuccino. Maar neem lekker.
“Ik heb er altijd spijt van als ik het doe, want ik ben een beetje een dromer en na een wijntje dwaal ik nog meer af. Maar ik doe het lekker toch. Drink jij normaal gesproken wel?”
Nee, al zeven jaar niet meer – drugs ook niet. Toen ik mijn eerste kind kreeg, heb ik nog een halfjaar geprobeerd dat te combineren met drinken, maar dat werkte niet. Ik wilde niet die vader zijn die dronken zijn kind op komt halen bij de crèche of met een kater gaat autorijden. Dus heb ik eieren voor mijn geld gekozen. Ook omdat ik het gevoel had dat ik alles wel zo’n beetje had opgedronken.
“Dronk je zo veel?”
Vaak wel. Ik vond het dan zo leuk dat ik dacht: fok it, ik zet alles aan de kant en ga zo veel mogelijk uit deze avond halen. En dan waren er de volgende dag spijt en zwarte gaten. Hoe kom ik aan dit geld? Had ik niet gewoon een broek aan? Heb jij dat nooit?
“Niet van de drank.”
Waarvan dan wel, Lauren, dat willen de lezers weten.
“Nee, hou op, ik probeer over te komen als een serieuze programmamaker, ik ben bezig met een waanzinnige documentaire en maak twee podcasts. Ik ben te lekker op weg om het meteen weer over drank en drugs te hebben. En ik drink bijna elke dag wel wat, maar niet veel – ook omdat ik snel dronken ben. Na twee glazen voelt het al niet meer lekker. Een jointje vind ik soms wel prettig, maar ook niet te veel, want dan word ik héél raar. Dus eigenlijk kan ik er gewoon goed mee omgaan.”