HET STAAT ER ECHT: PORTO. Op onze vliegtickets. nu heb ik mij laten vertellen dat Porto een heel mooie stad is, maar we moeten niet naar Porto. We moeten naar Faro. We hebben per ongeluk verkeerd geboekt. Porto ligt ook in Portugal, maar dan op vijf uur rijden van onze uiteindelijke bestemming.

Op het moment van schrijven staan we (geen koninklijk meervoud, helaas) aan de vooravond van een vakantie met een groep vrienden in de buurt van Faro. De rest van de groep had al vrij vroeg geboekt, wij niet. Want ja, we moesten al zo veel. De begrafenis van mijn schoonvader organiseren, werken, ademhalen, je kent het wel. Dat ticket moest maar wachten. Tot zo’n beetje iedereen zei dat het nu toch echt wel tijd was. De prijzen liepen op. Nou ben ik meestal niet zo ­gevoelig voor dit soort sociale druk. Sterker nog, ik word daar altijd kinderachtig ­recalcitrant van. Mocht er een psycholoog meelezen: ­onder welke afwijking valt dit? Als collega’s vragen of ik m’n belastingaangifte al gedaan heb, stel ik dat acuut nog langer uit. En wat ik echt irritant vind, is vrienden die een dag voordat je een afspraak met ze hebt een appje sturen met: ‘Ik zie je morgen hè?’. Dan heb ik per direct zin om de afspraak af te zeggen en ’m nooit meer te herhalen.

Goed, ik dwaal af. Normaal gezien laat ik mij dus niet zo snel opjagen, maar dit keer wel. Na een lange werkdag, zo’n beetje midden in de nacht, boekten mijn man en ik met schele ogen dat vermaledijde ticket. Naar fucking Porto.
Toen we hier een paar dagen geleden achter kwamen, was de stemming op zijn zachtst gezegd niet top. Tot op de dag van vandaag bestaat er ­discussie over de toedracht van deze fuck up. Waarbij ik er wel waarde aan hecht om te zeggen dat de tickets niet in mijn mailbox zaten.

Porto. Een telefoontje met de luchtvaartmaatschappij leerde ons dat het omboeken naar Faro 2500 euro zou kosten. Een tele­foontje waar ik overigens eerst twee uur voor in de wacht moest staan. Op eigen kosten. Boeken met Ryanair, God straft meteen. Het wachtmuziekje was oneindig en de medewerker traag. ‘But why did you book the wrong flight ma’am?’ Ik kreeg steeds meer zin om mijn mobiel ergens te stoppen waar de Portugese zon niet schijnt. Na vliegschaamte en een latente vliegangst heb ik nu dus ook al last van vliegdomheid. Te dom om naar de goede stad te vliegen. En omdat een auto huren goedkoper is dan omboeken, vliegen we morgen naar Porto. Dat schijnt dus echt een mooie stad te zijn … •

Roos Moggré (41) is presentatrice en journalist, getrouwd en heeft twee kinderen.