EEN VRIENDIN VAN MIJ VERTELDE OVER een lastige dilemma. Ze had haar Satisfyer mee­genomen tijdens een familieweekend. En nu hoef ik jullie vast niks uit te leggen, maar voor de zekerheid: een Satisfyer is een luchtdrukvibrator. Ook wel de sensatie op het gebied van vibrators genoemd, waarbij het, aldus Heleen van Royen, ‘lastiger is om níét klaar te komen, dan wél’. Mijn vriendin had ’m dus meegenomen en vervolgens onder haar kussen laten liggen. Toen ze dat ontdekte, was ze al lang en breed thuis. Haar ouders waren nog wel in dat huisje. Ergens in Drenthe, ver bij haar vandaan, dus even snel terugrijden was niet bepaald een optie. Wat doe je dan? Negeer je het en laat je dat ding onder dat kussen liggen? Of bel je je moeder? Of bel je de eigenaar van het huisje?

Onlangs was de Satisfyer trouwens landelijk nieuws omdat er meer dan 75 miljoen van verkocht zijn. Veel kranten schreven erover. Over het succes, de uitvinder, de verkoop en hoe dat ding nou precies werkt. Nou, met luchtdruk dus. Waardoor hij een stuk subtieler is dan de ouderwetse modellen. De hype die vervolgens ontstond over de hoge verkoop­cijfers zorgde er zelfs voor dat ik in een landelijke talkshow op tv over de vibrator sprak. Ik ergerde mij nogal aan alle ­betutteling rond dit onderwerp. Seksuologen die vonden dat het apparaat wel erg snel naar een hoogtepunt toewerkt en een krant die schreef dat het vooral voor luie vrouwen ­bedoeld is. Ik kon al die kritiek niet aanzien. Ís er eindelijk iets ontdekt waardoor vrouwen makkelijker kunnen klaarkomen en de orgasme­­­kloof dus enigszins gedicht kan worden, gaan we elkaar openlijk bekritiseren. Woedend was ik. Guido, deelnemer van Een ­Winter Vol Liefde, die ook aan de talkshowtafel zat, nam nog maar een slok van zijn bier tijdens mijn betoog. En mijn vriendin? Ze koos er toch maar voor om haar moeder te bellen. Ze vertelde verder niet wat het was, maar zei wel dat ze een apparaat was vergeten. Ze kreeg ’m uiteindelijk in een soort schoenendoosje terug, zonder er verder nog een woord met haar moeder over te wisselen. Volgens de vriendin weet haar moeder tot op de dag van vandaag waarschijnlijk nog steeds niet wat het was. Ik betwijfel dat. “Je moeder is toch niet gek?” We zullen het nooit weten, want mijn vriendin is niet van plan dit ooit nog met haar moeder te bespreken. Eigenlijk wel zonde. We moeten hier echt meer over praten. Stiekem hoop ik dat haar moeder is gaan googelen en er nu zelf een onder haar kussen heeft liggen. Hoop doet beven•