“We waren oude bekenden, hij had jaren eerder met mijn tweelingzus gedatet. Met zijn drieën spraken we die eerste keer af en ik weet nog wat een overweldigende indruk hij op me maakte. Hij was groot met veel tatoeages, had een sterke mening en was behoorlijk dominant. Ik vond hem meteen razend aantrekkelijk. Zijn criminele verleden had me moeten afschrikken, maar het deed me niets. Ik was single moeder en al het gescharrel met mannen moe. Ik zocht een vent voor mezelf en al na een paar ontmoetingen projecteerde ik al mijn wensen en verwachtingen op hem. Hij beloofde me gouden bergen, zei letterlijk: ‘Word mijn vrouw, dan kom je niks tekort en zul je een goed leven hebben.’ En omdat ik verder weinig perspectief had, klampte ik me aan hem vast. Dat hij alleen onder werktijden langskwam, mijn telefoonnummer in de weekenden soms blokkeerde en na de sex altijd snel weer wegging: ik vond het jammer, maar telkens als ik ernaar vroeg, zei hij: ‘Geef me tijd. Ik heb een dochter, die gaat nu even voor. Stapje voor stapje, heus, je krijgt alles wat je wilt.’
Dan gaf hij me geld. En soms nam hij wat te eten mee of een klein cadeautje. Telkens gooide hij me een kruimel toe, net genoeg voor de hongerige ziel die ik was. Hongerig naar aandacht en liefde. Op de meest onverwachte momenten stond hij voor de deur en als ik er niet was, stuurde hij me een bericht of belde hij me. Als ik niet opnam omdat ik bijvoorbeeld op een cursus voor mijn werk was, had ik aan het einde van de dag talloze gemiste oproepen.
Ik zag dit niet als opdringerig of benauwend. Gek genoeg vond ik zijn aanhoudendheid op een of andere manier juist fijn. Ik deed ertoe in zijn leven, en zijn ‘Waar ben je?’ gaf me het gevoel dat we een stel waren. Er was een man in mijn leven die naar me omkeek. ‘Waar is die cursus dan?’ En: ‘Tot hoe laat duurt het?’ En dan zag ik een glimp van de man die hij ook was, zijn zachte hart, de kwetsbare onzekere man. Hij hielp mee met afwassen en de sex was altijd liefdevol, hij drong zich niet op, had aandacht voor mij. Ik hield mezelf voor: dit is kennelijk zijn manier om te laten blijken dat hij van me houdt, hij is nu eenmaal geen prater. Ik klaagde weleens: ‘Je komt alleen langs voor sex.’ En dan antwoordde hij altijd dat dat onzin was, dat we binnenkort weer iets leuks zouden gaan doen. En dan gaf hij me weer wat geld voor de kapper.
Mijn tweelingzus zag het allemaal van dichtbij gebeuren: ‘Je moet niet raar opkijken als hij ineens een vrouw blijkt te hebben.’
En mijn buurman zei: ‘Aan zijn ogen kan ik zien dat die man niet klopt.’
Maar ik ging ermee door, alles voor die beloofde gezamenlijke toekomst. Soms was de maat vol. Dan zei ik dat het uit was en hij er niet meer in zou komen. In het tweede jaar van onze uiteindelijk vier jaar durende relatie hield ik me voor het eerst aan mijn woord. De politie moest eraan te pas komen om hem voor mijn deur weg te halen.

Maar toen begon hij mijn zus ­berichtjes te ­sturen. Het ene na het andere, een mitrailleur­­­vuur aan apps, waarin hij haar ervan ­probeerde te overtuigen dat hij de ware voor mij was. ‘Ik wil het opnieuw ­proberen met haar, ik ga een trouwring voor haar kopen. Laat me haar spreken.’
Ik zei hem dat ik best wilde praten, maar verder niks. Hij kwam langs, we hadden weer sex.
Hij leek veranderd. In de maanden erop kwam hij vaker en bleef bij langer.
Ik had maar een strohalm nodig om weer hoop te ­krijgen en voelde me veilig bij hem, gekend, getroost. Ik dacht: we gaan ervoor.
In februari 2023 bleek ik zwanger. Ik was in de zevende hemel. Ook al bleef hij nooit slapen, ik voelde aan alles dat er bij hem een knop om was gezet en dat hij nu echt voor me koos. Al in onze eerste kennismakingsperiode had hij gezegd dat hij nog een kind wilde, ook mijn dochter had zo vaak om een broertje of zusje gevraagd; nu kwam alles alsnog samen. Stapje voor stapje, had hij toch gezegd, en kijk eens, als dit geen stap was, wat dan wel?
Ik stuurde hem een foto van het staafje met de twee streepjes. ‘Wat is dit?’ antwoordde hij.
‘Dat zie je toch’, appte ik terug, ‘Ik ben zwanger, ben je blij?’
Hij was erg blij, zei hij. Ik zou een paar duizend euro krijgen om ­babyspullen van te shoppen. Maar de weken erop zag ik hem ineens veel minder en van bezoekjes van mij aan hem was al helemaal nooit sprake. Ik wilde graag nog een keer voor de bevalling op vakantie, dus vloog ik met mijn dochter, ­moeder en zus naar Spanje. Tijdens die vakantie heeft hij me maar één keer gefacetimed, maar ik negeerde de onheilstekens en hield mezelf voor: als ik straks terug ben, gaat alles echt beginnen. Dan zijn we met z’n vieren een gezin.

Na een hele nacht reizen kwam ik op 3 juli in alle vroegte aan op Schiphol. Het eerste wat ik deed, was hem appen. Ik zag dat hij online was.
‘Ik ben op Schiphol’, schreef hij. ‘Ik ga drie dagen naar Suriname, dan ben ik terug.’
Ik appte terug dat ik ook op Schiphol was, of we elkaar nog even konden zien? Maar hij antwoordde niet meer. Pas maanden later, na de geboorte van ons kind, kwam ik er bij toeval achter dat 3 juli de dag was dat hij met zijn vrouw, haar dochters en twee honden naar Suriname was geëmigreerd.
Maar dat alles wist ik toen nog niet. Al voelde het niet lekker, ik ging er helemaal van uit dat hij drie dagen later weer thuis zou zijn. Ook toen hij liet weten dat zijn paspoort was afgepakt, rekende ik er niet op dat ik hem niet meer zou zien. Tot op het laatst hoopte ik dat hij bij de bevalling van onze dochter zou zijn. Mijn zus heeft, op zijn verzoek, de hele bevalling op video gezet en naar hem opgestuurd.
Een halfjaar later, ik zat op mijn werk, googelde ik zijn bedrijf weer eens. Ik zag reacties van steeds dezelfde vrouw en toen ik haar op social media opzocht, zag ik foto’s van haar in een tuin met een pilaar en een loungeset die ik herkende van foto’s op zijn Instagram. Hij was getrouwd en helemaal niet van plan om met mij een gezin te stichten.
‘Het is niet wat je denkt’, schreef hij toen ik hem confronteerde.
‘Als je straks de deurbel hoort, ben ik er weer.’
Hij bleef maar bellen en doen of er niks aan de hand was. Toen heb ik hem geblokkeerd. Ik had hem zo graag voor een keer de echte, hele waarheid horen vertellen.
Tot op de dag van vandaag heeft hij zijn dochter nooit gezien. Ik ben in de war en ik durf niemand meer te vertrouwen.”•

Meer lezen in de rubriek Verlaten Vrouw/vrouw verlaat? Ga naar linda.nl