Gevangen “Vroeger, toen ik nog veel blowde, was ik boos op de wereld. Ik voelde me als een gevangene die geen kant op kon. Geld is in onze maatschappij het grootste discriminatiemiddel. Zonder geld ben je niks en kom je nergens. Dat frustreerde me zo dat ik me een tijdlang nergens voor interesseerde. Tot ik mezelf de vraag stelde: waarom ben ik hier eigenlijk? Nadat ik het werk van de Indiase filosoof Krishnamurti las, die zei dat weerstand alleen maar pijn oplevert, ging ik anders kijken.”
Zelfvertrouwen “Het leeft veel fijner als je ervan uitgaat dat het waar is wat spirituele leraren zeggen, namelijk dat jouw ziel hier gekomen is om te leren van je ervaringen. Terwijl je ego over iets schreeuwt ‘Wat een kutzooi!’, is het voor je ziel wellicht juist een nuttig leermoment. Ik durf nu in elk geval te zeggen dat ik bruis van het zelfvertrouwen. De vraag of ik goed genoeg ben als vader, partner of acteur doet zich heus nog wel voor, maar daar kan ik goed mee leven. Als je bedenkt dat iederéén met onzekerheid kampt, relativeert dat enorm.”
Ideale beroep “Op de toneelschool wilde ik aanvankelijk alleen de mooiste kant laten zien van mezelf, maar als acteur moet je ook verrot en super lelijk durven zijn. Dat hielp me aan het inzicht dat álles er mag zijn, dat alles waarde heeft. Doordat je alle facetten van jezelf mag omarmen, is acteren een fantastische basis voor zelfontwikkeling. Met een vriend heb ik daarom het bedrijf Remember what you are opgericht, om met workshops ook anderen te empoweren.”

Obsessief “Voor mijn vak heb ik veel over. Zo ben ik een paar jaar geleden vijftien kilo afgevallen voor mijn rol in de film Femi. Ik speelde een mentaal ziek personage, en om daar geloofwaardig gestalte aan te kunnen geven, moest ik broodmager zijn. Bij mijn oom in Costa Rica kon ik het vasten makkelijker volhouden; hij vastte met me mee. Eenmaal terug in Nederland had ik nog een maand te overbruggen voordat we gingen draaien. In die periode was ik zó obsessief met mijn gewicht bezig en zocht ik zo vaak bevestiging of ik wel dun genoeg was, dat ik tegen anorexia aan zat. Na de opnamen was dat onrustige gevoel gelukkig meteen weer weg.”
Liefde “Bij Zinaïda voel ik me thuis. Zij had al een dochter en sinds december ­hebben we er samen een zoon bij. Liefde is voor mij onvoorwaardelijk. Dat wil zeggen dat we elkaar de ruimte gunnen en van een misstap geen drama maken. Fouten maken hoort erbij, dus dat moet je van elkaar kunnen hebben. Altijd open en eerlijk zijn over wat er in je omgaat klinkt mooi, maar is af en toe ook een uitdaging. Op sommige momenten is het misschien liefdevoller om gewoon je mond te houden. Je wil de ander immers niet kwetsen.”