LAATST HEB IK EEN GESPREK GEHAD MET iemand die het allemaal voor me gaat regelen: euthanasie, crematie, alles. De papieren zijn getekend. Het wordt een afscheid met een paar intieme vrienden en dan, de volgende dag ofzo, een uitvaartdienst, ook hier in huis. Nee, niet met mij erbij! Alsjeblieft zeg, dat ziet er toch niet uit? Ik ben dan al gecremeerd en mijn urn kan op een plankje in de woonkamer worden neergezet, of anders buiten, naast de grafsteen van mijn moeder. Dat is een glazen plaat, die ik bij Zorgvlied heb opgehaald toen haar graf geruimd ging worden. Je denkt toch niet dat ik duizend euro per jaar ga betalen voor een plekje waar ik toch nooit meer heen kan?
Ik heb osteoporose, botontkalking. Het gaat hard de laatste jaren, ik ben een stuk korter geworden. Er ligt een hele gebruiksaanwijzing voor hoe de pijn in mijn nek en knieën weggemasseerd kan worden. Ik heb zo’n sta-opstoel en een rollator, maar als ik ­omflikker, is het meteen met me gedaan. En ik ga niet naar een revalidatiecentrum, waar ze elke dag mijn kont komen afvegen. Dan hou ik toch liever zelf de regie in handen.
Zo is een van mijn wensen bijvoorbeeld dat de twintig minuten durende documentaire die ze over mijn leven hebben gemaakt, vertoond wordt tijdens die afscheidsbijeenkomst. En dat mijn elpee Happily Hooked, samen met de boeken die ik geschreven heb, verkocht zullen worden. Ik heb niets meer aan dat geld, nee, maar mijn man Philip wel. Hij is tien jaar jonger en moet nog een tijdje door in dit huis.

Er zullen snacks en dranken zijn, natuurlijk, en ik heb veel vrienden in de muziek- en theaterwereld, dus ik denk wel dat ze voor me zullen zingen. Het liefst iets van Shaffy of Edith Piaf. Aznavour mag ook. Als ik nou een zomerse dag uitkies, kan ik, met de tuin erbij, makkelijk veertig mensen kwijt. Misschien moet ik mijn volgende verjaardag als sterfdatum kiezen, 15 juni, dat is meestal een prachtige dag. Voor mijn 81ste kreeg ik een burleske striptease cadeau. Eigenlijk zou het wel passend zijn om ook tijdens dat laatste feestje zo’n act in huis te halen. Er zullen sowieso veel prostituees langskomen. Sex en prostitutie zijn weer helemaal in. Dat vind ik, in deze tijden van oorlog en ellende, wel een mooie gedachte. Het heeft mij in ieder geval een rijk leven gegeven of, laat ik het zo zeggen: de doodswens die ik als jappenkampkind altijd heb gehad, op afstand gehouden. Ik hoop dat mensen me zullen herinneren als een fun loving, sex loving girl.
Als ik zelf nog een boodschap mag meegeven, zouden het de woorden van de veel te jong gestorven Russische schrijver Sergej Jesenin zijn: ‘In this world you can search for everything, except love and death. They find you when the time comes.’•