“Had ik een ferrari kunnen kopen? Makkelijk. Maar weet je wat dat onderhoud kost, joh? Dat vind ik zonde van mijn geld. Dus kocht ik gewoon een suv. Wél gloednieuw, bij de dealer, en met zowel stoel- als stuurverwarming omdat ik het altijd koud heb. Het panoramadak had niet per se gehoeven, maar ja. Ik voelde me toch een beetje het kind in de snoepwinkel.
In februari 2022 belde de Vriendenloterij: ze wilden weten wanneer ik thuis zou zijn zodat ze ‘iets leuks’ konden afleveren. Ik speelde al jaren mee en had al eens cadeaukaarten gewonnen, dus ik dacht: dit zal wel wat groters zijn, een fiets ofzo. Geen seconde dacht ik aan een dikke cheque, maar ineens stond Jan Versteegh met een cameraploeg op de stoep. Goedemorgen. Toen ik de envelop opende en ‘1 m…’ zag staan, wist ik niet wat me overkwam. Ik riep alleen maar ‘What the fuck’ en kon de weken erna niet fatsoenlijk slapen. Het voelde zo groots. Een miljoen, ik wéét hoeveel geld dat is. Vroeger hadden we het thuis niet breed en mijn partner Klaas en ik moesten door schulden ons best doen om elke maand de eindjes aan elkaar te knopen. Hadden we nieuwe kleding nodig? Dan was er die maand minder te eten, of liepen we vast met de maandlasten. Deze winst was voor ons echt levensveranderend, ik had tijd nodig om aan dat idee te wennen.
Na een maand werd het geld gestort en was het ineens heel erg echt. Van het miljoen hielden we dik zeven ton over. Ik maakte voor de zekerheid een screenshot van het saldo in mijn bank-app – staat het er echt? – en smeedde daarna plannen voor onze grootste droom: een koophuis. Het werd een prachtige vrijstaande woning in Groningen met flink wat ruimte: het staat op een perceel van tweeduizend vierkante meter. Zestig procent rekenden we zo af, op de rest ging een hypotheek. Vervolgens verbouwden we het om alles helemaal onze smaak te maken: een luxe trap van buffelleer met ingebouwde verlichting, gloednieuwe vloeren en buitendeuren, en een volledig gerenoveerde badkamer en keuken. Dat kostte bij elkaar ruim een ton, maar het resultaat is waanzinnig. Het voelt vooral heel bijzonder om zoiets te kunnen doen, want ik heb mezelf mijn hele leven lang dingen moeten ­ontzeggen wegens geldgebrek. Door de loterij zwaaiden allerlei deuren ineens open.

Onze tweede droom was trouwen. Ik trakteerde mezelf op een jurk van vijfduizend euro en we investeerden in mooie ringen, een echt goede fotograaf en heerlijk eten. Het geld vloog erdoorheen, maar na die 39 duizend euro kunnen Klaas en ik wél zeggen dat elk detail klopte. Het was perfect. Mijn broertje gaf ik rijlessen, mijn moeder een gloednieuwe boxspring. Ze had al jaren slaapproblemen door dat veel te oude bed. We proberen ons geld uit te geven aan zaken waar we lang plezier van hebben, dat vinden we het belangrijkst. En oké, ook aan kwaliteitsvakanties: ik slaap echt niet meer in een hotel met minder dan vier sterren. De huwelijksreis hebben we nog tegoed omdat Rhodos leed onder de natuurbranden. Als we de herkansing boeken, wordt het lekker luxe.
Verder probeer ik zo nuchter mogelijk om te gaan met de winst. We werken allebei nog en hebben niet de intentie daarmee te stoppen. Je moet realistisch blijven: wat je koopt moet je ook onderhouden, en daarnaast vind ik mijn baan als verzorgende IG gewoon hartstikke leuk. Cliënten maken soms grapjes: ‘Daar zal je d’r hebben, de vrouw van het miljoen. ’Dat vind ik prima, als het daarbij blijft wordt het niet ongemakkelijk. Ik heb nog maar één keer in moeten grijpen. Vlak na de winst kreeg ik op Instagram een bericht van een wildvreemde jongen: of ik even tweeduizend euro kon overmaken, zodat-ie lekker op zich­zelf kon gaan wonen. Die heb ik verwijderd en geblokkeerd: met zulke ­verzoeken kan ik helemaal niets. Als mijn buurman dat miljoen had gewonnen, was ik daar toch ook niet zomaar gaan bedelen?
Bij zo’n smak geld komen ook verantwoordelijkheden kijken. Het winnende lot stond op mijn naam, dus het geld ook. Voordat we trouwden zijn we naar de notaris gegaan om ervoor te zorgen dat onze afspraken zwart op wit staan. Het zijn geen leuke gesprekken, met al die doemscenario’s in het achterhoofd, maar ik moet voor mezelf zorgen.
We hebben nu, anderhalf jaar later, nog enkele tienduizenden euro’s over. Die bewaren we als vangnet. Ik weet namelijk al heel lang dat ik graag moeder wil worden, maar samen met Klaas is het helaas niet mogelijk om op natuurlijke wijze een kindje te krijgen. Daarom besloot ik een paar jaar geleden meteen medische hulp in te schakelen, ook al ben ik zelf nog jong. Dat bleek terecht: ivf was voor ons al geen optie meer, icsi gelukkig wel. De start van het traject was moeizaam, ik moest eerst twintig kilo afvallen om te mogen beginnen. Uiteindelijk lukte dat, maar helaas liep onze eerste poging op niets uit: bij de punctie konden ze maar weinig eitjes weghalen, waarvan sommige ook nog te slecht ontwikkeld waren. Daardoor was er slechts één terugplaatsing mogelijk. Voordat ik überhaupt de zwangerschapstest mocht doen, ging het al mis. Een flinke tegenslag als je zó graag een kind wilt. Ik werd er onzeker van, het ging in mijn hoofd zitten en nam alles over.
Vlak daarna wonnen we de loterij en stond de boel op zijn kop, maar inmiddels is de volgende ziekenhuisafspraak gepland. We hebben nog twee pogingen die vergoed worden, daarna kost het zo’n vijfduizend euro per keer. Ik ben heel dankbaar voor ons prijzengeld: als het niet lukt, geeft dit ons vrijheid. Het betekent dat we extra kansen krijgen die we twee jaar geleden gewoon nooit hadden kunnen betalen.
De uitspraak ‘Geld maakt niet gelukkig’ vind ik te kort door de bocht. Je koopt er natuurlijk geen gezondheid of liefde voor, maar wel rust. De focus ligt nu niet meer alleen op wat moet, maar ook op wat ik graag wíl. Ik word emotioneel als ik daar te lang over nadenk. Vroeger was het ondenkbaar om mezelf of anderen spontaan te trakteren, nu kan dat. Ook op klein niveau: het is heerlijk om nonchalant door de supermarkt te kunnen lopen en gewoon te kopen waar ik op dat moment trek in heb.
Ik speel overigens nog steeds mee met de loterij. Gewoon, voor de leuk. Misschien win ik die fiets nog wel een keer, of een extra tonnetje om een mooie veranda mee aan te leggen. Voor meer geld vind ik vanzelf wel een bestemming. Maar met extreem dure Gucci-tassen zul je me nooit zien lopen: ik blijf bij mezelf.” •