TYGO: EIGENLIJK IS HET IDIOOT DAT WE ‘OP JE GEZONDHEID’ zeggen tijdens het proosten. Alcohol is in Nederland een belangrijke oorzaak van vroegtijdig overlijden, toch kun je het op elke hoek van de straat krijgen. Zelf heb ik trouwens nooit alcohol in huis.
Eva: “Waarom niet?”
Tygo: Ik ben mijn hele leven al best verslavingsgevoelig. Roken, drinken, blowen – en toen ik achttien was ook een jaar cocaïne. Bij ons thuis was alcohol normaal: mijn vader dronk altijd biertjes, mijn moeder wijn. En er stonden glaasjes met sigaretten erin op tafel.
Eva: “Bij mijn ouders ook, vertelden ze laatst. Absurd.”
Tygo: Wij reden met z’n vieren naar Zuid-Frankrijk, de ramen van de auto dicht. Mijn moeder rookte shag, mijn vader een pijp. Drink jij alcohol?
Eva: “Zeker. Alleen heb ik sinds een jaar last van extreme black-outs. Omdat ik klein ben, word ik sneller dronken, maar ik weet niet waardoor die black-outs ontstaan. Laatst kwam ik om half tien binnen op een feest waar champagne werd gedronken. Vanaf elf uur weet ik niets meer. Ik werd wakker in mijn eigen bed, maar had geen idee hoe ik daar ben gekomen.”
Tygo: Dat klinkt niet goed. Aangeschoten zijn is gezellig, maar dronken worden is gewoon echt niet leuk.
Eva: “Het is zelfs een keer gebeurd dat ik wakker werd naast mijn vriend én dat we sex hadden gehad, maar dat ik er niks meer van wist.”
Tygo: Dat is wel heftig.
Eva: “En eng. Voor hetzelfde geld lag ik naast iemand die ik niet kende. Dus ik overweeg inmiddels om gewoon een jaar te stoppen met alcohol. Het brengt me niks. En eigenlijk vind ik een Ice Tea Green lekkerder dan een glas wijn.”
Tygo: Sinds ik stopte met blowen, drink ik toch weer af en toe een paar drankjes, omdat ik even de scherpe randjes eraf wil. Zeker na een lange werkdag heb ik dat soms nodig. Maar het wordt er niet per se gezelliger door, ofzo. Ik vind echt dat de overheid er ook een rol in heeft om te zorgen dat mensen minder gaan drinken. Stel dat er maar één verkooppunt in het hele land zou zijn, dan denk ik dat driekwart van de mensen meteen stopt. Maar ja, er zit zo’n groot verdienmodel achter.

Eva: “Dat is wel ironisch, ja. Omdat de zorg in de huidige vorm niet houdbaar is, zet ons land zich erg in voor zorgvernieuwing, maar tegelijkertijd zijn er allemaal middelen te koop waar mensen ernstig ziek van worden. Jij hebt documentaires gemaakt over jongeren met verslavingen. Wat is de rode draad in hun verhalen?”
Tygo: Het is allemaal pijn, ze zijn allemaal op zoek. En, wat ook essentieel is: waar stond je wieg? Had je een lieve mama? Dat geldt niet alleen voor drank en drugs, maar ook voor medicijngebruik en jeugd­criminaliteit. Daarnaast is het natuurlijk al een eeuwenoud gegeven dat we naar iets grijpen om even minder geprikkeld te zijn. Wat we dan ‘de spanning eraf’ of juist ‘de gezelligheid opzoeken’ noemen, terwijl het eigenlijk vluchtgedrag is. Vluchten voor wie je bent.
Eva: “Hoe was dat bij jou destijds?”
Tygo: Ik was ook zoekende en die coke gaf me een gevoel van bevrijding. Toen ik besefte dat ik eraan onderdoor ging, ben ik naar mijn moeder gegaan. ‘Mama, mama, houd me vast.’ En gelukkig deed ze dat.
Eva: “Dit is dertig jaar geleden, je bent net vijftig geworden. Hoe vind je dat?”
Tygo: Prima, niet erg. Dertig worden vond ik wél erg.
Eva: “O ja? Ik ben nu 28 …”
Tygo: Ik voelde toen dat ik niet meer bij de jeugd hoorde. Dat ik voortaan een volwassen meneer was.
Eva: “Ik vind het juist heerlijk. Ik heb knetterveel gefeest, maar verdien nu lekker geld en hoef niet elke maand meer de eindjes aan elkaar te knopen.”
Tygo: En je bent verliefd, toch?
Eva: “Dat ook nog.”
Tygo: Mijn werk is acteren, maar jij doet echt twintig dingen tegelijk.
Eva: “Binnenkort verschijnt mijn eerste boek, dat is heel spannend. Daarnaast geef ik lezingen, doe ik dagvoorzitterschappen, maak ik een podcast en mocht ik twee keer een TedTalk doen. Het leven is gewoon heel leuk momenteel. Hoe zag jouw leven eruit toen je dertig was?”