BART: “NAÏEF WIL IK MEZELF NIET NOEMEN. Als één op de drie mensen vreemdgaat, moeten daar ook een hoop vrouwen bij zijn. Maar zelf kende ik alleen voorbeelden van mannen. Het cliché van kerels met hun secretaresse op zakenreis en de rendez-vous op de vrijmibo’s. Verhalen, ook uit mijn eigen omgeving, van de man die het doorgaans niet nauw neemt met trouw zijn.
Ik had géén idee dat er ook talloze gebonden vrouwen zijn die een scheve schaats rijden. Vaak jonge moeders met kleine kinderen, die openstaan voor een flirt mét benefits en actief stappen ondernemen om je het bed in te sleuren. Het leken soms aasgieren die afkwamen op een prooi. Ik was geschokt door het gemak waarmee ze je versieren, soms zelfs met hun echtgenoot op gehoorafstand. Vrijwel allemaal met hetzelfde excuus: ze komen in de slaapkamer tekort, hebben een slecht huwelijk én volgens menig online psychologietest een narcistische man. En bovendien zijn ze slinkser dan de meeste mannen. Meesteressen in het verzinnen van smoezen zijn het, ze weten als geen ander hoe ze hun geheime leven verborgen kunnen houden.
Drie jaar geleden besloten mijn ex en ik er na een huwelijk van vijftien jaar en vier kinderen van destijds ­vijftien, dertien, elf en negen jaar een punt achter te zetten. De scheiding verliep op een nette, cleane manier, en we hebben nog steeds redelijk goed contact. Aan daten of een nieuwe liefde dacht ik totaal niet, ik had genoeg aan mijn hoofd. Ik geloof dat ik pas na een halfjaar de eerste datingapp installeerde. Maar nog dezelfde week stapte er op het schoolplein een moeder op me af. Ze had gehoord dat mijn huwelijk over was en vroeg me of ik het fijn vond als ze even koffie kwam drinken, zodat ik mijn hart bij haar kon luchten. Ik wist precies wat ze met de uitnodiging bedoelde, ik heb niet onder een steen gelegen. Maar het verbaasde me wel. Deze vrouw kende ik als de moeder van het vriendje van onze jongste. Een leuk gezin, aardige man ook. Ik was totaal niet van plan in te gaan op haar voorstel en wimpelde haar af door te zeggen dat we midden in de afronding van de scheiding zaten. En bovendien nog samen in ons huis woonden.
Wel besefte ik meteen: er gaan nu dingen veranderen. Er is blijkbaar een verschil tussen de getrouwde Bart en de gescheiden Bart. Dat merkte ik aan de blikken die ik niet alleen op het schoolplein van alle kanten kreeg, maar ook op mijn werk. Ik heb een baan in de juridische wereld en ook in ons bedrijf werd vrij rap bekend dat ik ‘weer op de markt was’. De inkt van mijn handtekening onder de scheidingspapieren was net droog, toen ik op het eerste bedrijfsfeestje aan mijn jasje werd getrokken: ‘Wij gaan nú dansen.’ Dat werd kort daarna ‘nú zoenen’. Ik kende Femke, mijn twintig jaar jongere collega, als een gezellige meid die onlangs haar eerste kind had gekregen. Ik vond haar interesse vleiend. Enigszins overdonderd ging ik op haar avances in. Dat is laakbaar: normaal ben ik geen voorstander van wroeten in andermans huwelijk. Maar zeker in het begin had ik iets van: fuck it, ik ga gewoon genieten van mijn vrijgezellenleven. Ik voelde me weer een puber.
Drie maanden lang genoot ik van haar aandacht en de lol die we hadden. We gingen samen uit en waren hele weekenden aan het feesten. Toen ik het uitmaakte omdat Femke meer wilde dan alleen een leuke tijd, was ze woedend. Zij zag ons samen oud worden. Toch ben ik altijd eerlijk geweest: ik zag geen toekomst voor ons. Ik was nog niet over de breuk van mijn scheiding heen.

Femke was als enige echt van plan om voor mij weg te gaan bij haar man. Maar haar motivatie om vreemd te gaan, bleek identiek aan die van de andere vrouwen die ik na haar trof. Vaak verliezen ze zich in het moederschap. Na de geboorte van de kinderen ondernemen ze nog amper iets samen met hun partner. De sex is er niet of nauwelijks, en anders is het saai in bed. De vaders weten het tij niet te keren en geven op, waarop de vrouwen vluchten naar een andere man die ineens beschikbaar lijkt. En waar ze wél weer openstaan voor intimiteit. Heel gek. Het is absoluut niet dat ik actief op zoek ging naar gebonden vrouwen. Op Grindr na heb ik alle datingapps wel doorlopen. Maar op de een of andere manier bleek ik een magneet voor vrouwen die in een relatie zaten. Op een gegeven moment herken je de technieken: het lachen, het flirten. Een groot feest voor een man als ik, die al sinds zijn achttiende met zijn jeugdliefde samen was. Mijn zelfvertrouwen ging met sprongen vooruit. De schoolpleinaandacht bleef en is er tot op de dag van vandaag, maar die pareer ik met een ouwehoerverhaal of een lach. Ik wil mijn werelden gescheiden houden. Ik zorg ook dat ik niets meer begin met collega’s – dat heb ik wel geleerd van het drama met Femke.
Na Femke kwam ik Hannah tegen; ik kende haar nog van vroeger. Ze was getrouwd, had een kind van tien. Vanaf het moment dat ze hoorde dat ik weg was bij mijn ex, veranderde haar toon en gedrag. Anderhalf jaar lang hebben we een geweldige tijd gehad, waarbij we stiekem weekendjes weggingen. Met Hannah had ik wel een relatie willen overwegen, maar zij wilde haar man niet verlaten. Ook nummer drie kende ik van vroeger. Ik voelde altijd al een bepaalde spanning tussen Babette en mij, maar nu ik geen ring meer om mijn vinger droeg, was de weg vrij om mij te verleiden. Dat duurde negen maanden, toen wilde ik verder, was inmiddels toe aan iets echts.
Toch kwam er nog een vierde affaire. Met een vrouw die het brutaalst was van allemaal. Mijn broer werd vijftig en gaf tot diep in de nacht een feest in de tuin. Sandra en haar man waren goede vrienden van hem, ik kende ze ook al jaren. Terwijl haar echtgenoot aan de andere kant van de tuin zat, zei Sandra dat ik echt haar type was en legde haar hand op mijn bil. Een paar dagen later stuurde ze een appje dat ze iets bij me kwam ophalen. Dezelfde middag lagen we al in bed. Ook zij beweerde een waardeloos huwelijk te hebben. We leefden ons helemaal uit. Na drie maanden bloedde onze fling dood en keerde Sandra terug naar haar gezin. Het is de pijnlijkste affaire geweest van allemaal. Deze man kende ik immers goed, dit kwam te dichtbij. Ik zie ze nu allebei nog, maar het blijft complex.
Vlak na de breuk met Sandra kwam ik Leonie, mijn huidige vriendin, tegen. Ze zat toevallig aan het tafeltje naast mij in een restaurant. We raakten aan de praat en binnen twee weken woonden we zo goed als samen. Leonie is moeder van een dochter én vrijgezel. Een verademing. Ik was toe aan rust, klaar met het gezeik en de leugens. Want niet alleen die vrouwen met wie ik datete hadden een dubbelleven, ook ik hield mijn romantische avonturen drie jaar lang verborgen. Vrienden informeerden wel naar mijn avonturen, maar ik hield me op de vlakte. Ik was niet bepaald trots op mijn affaires en vond het ook niet nodig verantwoording af te leggen aan anderen.
Achteraf bezien zou ik het niet nog een keer zo doen. Ik heb geen spijt van deze escapades, heb veel geleerd en erg genoten. Maar ik vond het vooral een chaotische tijd. Elke affaire begint als een vlucht. Je wordt verliefd en dat is spannend, je doet alleen maar leuke dingen samen. Maar dat is niet de realiteit, die slaat later weer hard toe.
Ik heb geleerd dat affaires, hoe spannend ook, nooit pijnloos zijn. Dat geldt voor beide partijen. Van elke breuk had ik last. En ergens voel ik me ook gebruikt. De dames zochten iets beters, een (tijdelijke) uitvlucht voor hun huwelijk. Ze waren niet per se op zoek naar mij.” •