SANNE VERDONCK (39) is beleids­medewerker bij de gemeente, single en moeder van een dochter.
“Vlak na de geboorte van mijn dochter kreeg ik de opmerking: ‘Wat fijn voor je dat jouw dochter niet scheel kijkt.’ Zelf ervaar ik het wegdraaien van mijn rechteroog niet als iets vreselijks. Eerder als een steentje in mijn schoen. Je hebt het liever niet, maar het is ook niet het einde van de wereld. Het hoort gewoon bij mij. Ik ben scheel geboren. Toen ik twee was, zijn mijn ogen rechtgezet, maar mijn rechteroog draaide toch weer naar buiten. Op mijn zeventiende ben ik nog eens geopereerd, alleen aan dat rechteroog. Het ging een jaar of acht goed, tot mijn oog weer uit het lood sprong. Ik had het pas door toen ik merkte dat mensen over hun linkerschouder keken als ik tegen ze sprak. Stond er misschien iemand achter ze?