Hoe driftig wordt er met pollepels gezwaaid in de keuken van huize Commandeur? “Mijn man Frank en ik vinden het allebei belangrijk om simpel en gezond te eten. Maar hij wil ook nog weleens wat nieuws ­proberen. Dan heeft hij iets gezien op socials, of een recept gekregen waarmee hij aan de slag gaat. Ik ben behoudender en val vaak terug op dingen die ik al eerder maakte.”
Hoe komt het dat je zo voorzichtig bent? “Mijn moeder kon prima koken, maar heel avontuurlijk was het niet. Vooraf meestal soep, dan aardappelen, groente van het seizoen en een klein stukje vlees. Toe een vlaflip of een bakje saromapudding.
Heel af en toe gingen we met een grote pan naar de Chinees om nasi te halen. Met plakjes fricandeau en een gebakken ei erop. Pas toen ik achttien was, ging ik voor het eerst uit eten.”

Hoe was dat?“Ik vond het zo bijzonder. Het was in een Franse bistro; ik at er knoflook, slakken en kikkerbilletjes. Het vlees kwam van de grill in plaats van dat het uren had staan sudderen. Ik wist niet wat ik proefde. Intussen ben ik niet meer zo bleu, heb ik al heel wat gereisd en kennisgemaakt met allerlei buitenlandse keukens.”
Wat is je favoriete land? “Frank en ik zijn drie weken naar Japan geweest met mijn zwager en schoonzus, en het is daar niet alleen prachtig, maar je kunt er ook zó ­lekker eten. Geen maaltijd is hetzelfde. We hebben er voor het eerst okonomiyaki besteld, een soort hartige pannenkoek gemaakt met bloem, eieren, fijngesneden spitskool, worteltjes, lente-ui en spekjes. Daarover in streepjes een speciale okonomiyakisaus en Japanse mayonaise.”
Klinkt heerlijk. Maken jullie het thuis nu ook? “Wij hebben toevallig het recept gevonden in het kookboek De Wereld Thuis van Ronald Giphart en zijn vrouw Mascha Lammes. Nu eten we het zeker een keer per maand.”