Editorial

‘Daar stonden we dan met onze camper, op een nulsterrenplek met uitzicht op een betonnen muur’

HOED OP EN GAAN! Niets plannen, maar gewoon het avontuur tegemoet rijden: tasje achter in een huurauto mikken, de tank volgooien en onderweg uitvogelen waar je gaat slapen en eten. Ik heb inmiddels meerdere keren zo’n spontane roadtrip gemaakt en het is té leuk. Vooruit, er gaat een heleboel mis als je de boel niet strak plant, iets wat voor een controlfreak als ik beslist even wennen is in het begin. Maar juist dat levert de grappigste herinneringen op. Zo weet ik nog precies wat er allemaal fout ging tijdens de campertrip van drie weken dwars door Australië met mijn nog kleine kinderen en hun vader. Zo reden we er bij de eerste bocht (in een camper rijden is al wennen, maar daar rijden ze ook nog links) het instaptrapje van de ­camper volledig af. Vergeten in te klappen, megastom… Net zoals ik er na een koffiebreak niet aan had gedacht de knoppen van de keukenkastjes in te drukken, zodat die bij een andere scherpe bocht openklapten en het complete servies in duigen viel. En natuurlijk was elke mooie camping al maanden van tevoren volgeboekt en eindigden we als Jozef en Maria op zoek naar een herberg uiteindelijk op een nulsterrenplek met uitzicht op een betonnen muur. Maar toch was het geweldig en onvergetelijk.

We keken in een veel te krap bedje Sex and the City en grilden worstjes op een mini-bbq. Stopten bij de mooiste baaien voor een picknick op ons nieuw gekochte plastic servies en zongen keihard de hit Here without you baby met zijn vieren. De kinderen fonetisch: “Hey wizz stoute baby.” Noa was vier en Julian zes jaar, maar ze weten het nog allemaal heel goed.
Vorig jaar zomer werd het een roadtrip Italië. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het niet zomaar meer een tasje achter in de auto gooien is nu ik ouder word. Mijn God, wat kan ik terugverlangen naar de dagen dat ik een shortje, een paar topjes, bikini’s en een trui in een tas mikte, tandenborstel en de pil erbij en klaar was ik. Ik moet nu alleen voor mijn brillen al een extra tas inpakken: zonnebril, gewone leesbril, leesbril met zonnefilter, autorijbril … Dat shortje nam een stuk minder ruimte in dan die lange zomerjurken van tegenwoordig en het stripje pil is vervangen door hormoongel, een hele rits supplementen en een skincare­routine van zeker zes potjes. En dat keiharde bedje van 1.40 meter in Cinque Terre in de B&B waar we nog terecht konden deed geen wonderen voor mijn rug, maar nog steeds vind ik dit soort vakanties magisch. Zo veel spontane dingen ondernomen, zo veel gezien onderweg en zo veel lieve, leuke mensen ontmoet. Dat die je dan, als jij ze een drankje aanbiedt mee laten eten van hun bestelde gerechten en dat dan pens blijkt te zijn, ach: who cares.

 

TRENDING

Gerelateerd

NET BINNEN