HELDHAFTIG ZOU IK MEZELF zeker niet willen noemen. Spannende dingen als zwemmen met haaien, parachutespringen, zwarte pistes afdalen, ijsbaden nemen, ayahuasca proberen … Ik ben er veel te schijterig voor.

Het ‘dapperste’ dat ik ooit gedaan heb, is een groot showprogramma (Traumhochzeit, de Duitse variant van Love ­Letters) presenteren in Duitsland. Op mijn 27ste, met slechts een paar jaar schoolduits achter de rug en een spoedcursus Duits van een paar weken waarin ik me volledig toegelegd had op kleffe zinnen als ‘Du bist bestimmt im siebten Himmel’, ‘Was für ein traumhaftes Brautkleid’, ‘Ein Heiratsantrag mit weissen Pferden: wie unglaublich romantisch.’

Tegen de tijd dat voor de eerste show de studio volstroomde met 600 man Duits publiek, sloeg de paniek keihard toe. Stel dat zo’n kandidaat iets zegt wat ik niet versta, of ik iets heel stoms zeg … Ze kennen me helemaal niet. Oh God, ik moet zo die mega showtrap af, waarom heb ik ja gezegd toen ze me vroegen? Ik heb backstage bijna staan overgeven in een plastic bak met rozen van de zenuwen. Mijn gezicht was net zo groen van ellende als het satijnen jasje dat ik droeg. Mijn broer probeerde me nog moed in te praten, maar ik zag dat hij plaatsvervangend minstens zo nerveus was als ik, dus dat hielp helemaal niet. Maar enfin, ik kon niet meer terug, dus daar ging ik uiteindelijk, best dapper, toch die trap af. Wat hoog en bibberig in de stem maar het ging eigenlijk best goed. Vooral doordat de winnende bruidegom zich bij de finale snikkend in mijn armen wierp toen zijn bruid de trap afkwam, en dat was nog nooit vertoond in de pre-reality tv-tijd in Duitsland. Een man die zijn emoties zo openlijk toont met dikke tranen. Ik schoot ook vol, maar weet eerlijk gezegd niet meer of het van pure opluchting was of van emotie. Een dikke, vette tv-hit met meer dan tien miljoen kijkers was geboren en ik had binnen twee weken een totaal onverwachte sterrenstatus in een groot land te pakken. En als ze je ergens hoog op een voetstuk zetten, dan is het wel in Duitsland. Mijn ‘frische, junge, spontane Erscheinung mit dem übercharmanten holländischen Akzent’ werd overal bejubeld. Ik prijkte op alle tv-gidsen, werd gevraagd voor Wetten Dass, waar ik ineens naast Denzel Washington en Jon Bon Jovi zat en ik kon geen kwaad doen. Er kwam een vet contract en plots stonden er fans met uitgeprinte foto’s voor mijn hotel te wachten tot ik naar buiten kwam. Een heel rare, onwerkelijke gewaarwording. Gek genoeg heb ik me destijds al gerealiseerd dat op een voetstuk gezet ­worden een grote valkuil kan zijn. Je hoeft maar één ding fout te doen of je heldenstatus ligt compleet aan diggelen. We zien het de afgelopen tijd veelvuldig en genadeloos gebeuren. En natuurlijk deed ook ik dingen fout.