HET LEVEN IS EEN LOTERIJ OF, zoals Forrest Gump het zo treffend verwoordde, ‘Life is like a box of chocolates, you never know what you’re gonna get.’ Vrij vertaald: je weet niet wat je in het leven op je bordje krijgt. Iets wat ik inmiddels volledig kan beamen, want ook op mijn bordje zijn dingen beland die ik nooit had kunnen bevroeden. Hoezeer je ook denkt dat je door het maken van bewuste keuzes je leven kunt bepalen of onheil kunt afweren, er komt altijd nog de factor geluk bij kijken.

Ik zal een jaar of acht geweest zijn toen ik mijn eerste ‘loterijervaring’ had. We waren op vakantie op een camping aan het Gardameer en in de kantine mocht je voor elke vijf gulden die je uitgaf een lootje trekken uit een bak. De hoofdprijs: een knalgeel portable radiootje dat ik dolgraag wilde hebben. Elke dag vroeg ik m’n moeder of ik de boodschappen mocht halen in het campingwinkeltje, want ik wist zeker: dat radiootje ging ik winnen.
Op dag negen had ik zeker al veertien keer een ‘niks’ getrokkenen één keer een winnend lootje dat me een pakje menthol­kauwgum opleverde, maar het radiootje was nog niet gelukt. Op dag tien arriveerde een deel van onze familie met tenten en vouw­wagens en mocht mijn jongere nichtje Sandra een lootje trekken. En ja hoor: laat zij er nou net dat ene opgevouwen rolletje uit vissen waarop in het Italiaans ‘Gefeliciteerd, jij wint de radio’ stond. In één keer, bam. Ik moest nog net niet huilen, maar heb de rest van de vakantie moeite gehouden met dat gele ding dat prominent op de klaptafel bij mijn nichtjes tent stond. En meteen een belangrijk lesje geleerd: het lot is niet altijd met je.
Inmiddels heb ik een stuk betere ervaring met het loterij­­­principe omdat ik bij Postcode Loterij Miljoenenjacht al 23 jaar zie gebeuren wat ik daar op die camping zo hoopte. In de finale sta ik namelijk altijd naast die ene mazzelaar, de geluks­­vogel van de avond – degene met het winnende lootje zeg maar – die simpelweg door het kiezen van een koffer rijk de studio uit kan wandelen. Drie mensen zijn zelfs echt miljonair geworden bij zo’n opname, iets wat hun leven ongetwijfeld beïnvloed en veranderd heeft. Maar mijn hart gaat altijd uit naar degene die bijna, maar nét niet, de finale haalde. Die bij de uitstapknop stond en dacht: dit wordt mijn avond, ik voel het – net als ik bij dat radiootje. Maar dan net een seconde te laat is met het oplossen van een som en uiteindelijk met niks naar huis gaat.
Mijn visagiste Zygia was al jaren deelnemer van de Postcode Loterij toen haar buurvrouw opgewonden bij haar langskwam: “OMG, het is zo geweldig. Ik heb net gehoord dat ik 80.000 euro gewonnen heb bij de Postcode Loterij. Hij is hier op onze postcode in Amsterdam gevallen. Jij hebt toch ook loten, Zyg?” Zygia hapte naar adem: “Jaaaa, twee heb ik er.” Om zich vervolgens af te vragen waarom zij nog niets gehoord had en de buurvrouw wel. Dat snapte de buurvrouw ook niet.