DAAN: “JE HOUDT VAN ‘RONDJES RENNEN’, ZEI JE OOIT TIJDENS EEN TV-INTERVIEW. Dat ‘rondjes rennen’ gaat je bijzonder goed af, kunnen we wel stellen. Wat is je eerste herinnering aan sprinten?”
Femke: “Ik rende graag rondjes om de parkeer­plaats in onze woonwijk, om ervoor te ­zorgen dat mijn vlieger hoog de lucht in ging. Op mijn zevende ging ik op atletiek. Mijn broer zat al bij die club en het leek me heel leuk. Ik kreeg er vriendinnen, werd fanatieker, beter. Het was tof om vooruitgang te zien. Ik kom uit een ­sportieve familie en thuis keken we veel sport. Wat Epke Zonderland aan de rekstok deed en Dafne Schippers op de baan vond ik zo cool. Nuchtere Hollanders die bizarre sportprestaties neerzetten, het maakte indruk op me.”
Daan: “Er moet een moment zijn geweest dat ze op de atletiekclub zeiden: ‘Dat meisje is iets getalenteerder dan wat er om haar heen staat.’”
Femke: “Dat gebeurde op mijn vijftiende. ‘Misschien moet je naar een ander team kijken’, zei de coach. Ik had net de leeftijd waarop ik officieel de 400 meter mocht lopen. Ik deed mee aan mijn eerste internationale toernooi en won mijn eerste NK in 2019. Soms begrijp ik ook niet waarom ik harder loop dan anderen.”