Wie is de kok in huize Alkemade? “Als ik thuis ben, sta ik achter de pannen. Mijn vrouw kan namelijk écht niet koken; ze vindt er gewoon niks aan. Die komt niet verder dan van die pakken wereldgerechten: taco’s of kip tandoori. Met de zakjes en poedertjes die in het pak zitten, draait ze dan een gerecht in elkaar.”
Jij stopt meer liefde in je eten? “En heel veel passie. Eigenlijk beweeg ik mijn hele leven al van maaltijd naar maaltijd. De dag begin met goeie espresso uit mijn ­Italiaanse Quick Mill-machine, dan poepen, dan nog vier koffie en dan ga ik nadenken over de lunch. Heel vaak neem ik zo’n grote, Italiaanse bol. Daar gooi ik om te beginnen een halve liter olijfolie over, dan ­driehonderd gram mortadella, wat zon­gedroogde tomaatjes en nog wat zaden en kruiden die er later natuurlijk af gaan ­vallen, maar die ik er toch op doe. Dan ­aandrukken, doorsnijden en denken: wow, dit is too much. Maar ­lekker.”

Ben je een fijnproever? “Ik weet wat goed eten is, maar de kok in mij laat zich eerder omschrijven als houthakker. Ik gooi graag grote lappen vlees op de kolen van mijn Bastard-barbecue. Speklappen, biefstukken … Bij een maaltijd ga ik eigenlijk altijd uit van een stuk vlees, dan pas bedenk ik wat we erbij eten.
Dat vlees haal ik overigens nooit bij de supermarkt maar altijd bij slagerij Jean-Maurice LeJeune, derde generatie slagers in het centrum van Tilburg. Waar je overigens niet kunt parkeren voor de deur. En waar je pas na anderhalf uur weer buiten staat, want de slager praat nogal graag. Maar ze verkopen er goed en eerlijk vlees.” 
Heb je de kinderen enthousiast kunnen maken voor het koken? “Nee, dat geloof ik niet. De oudste, Mick, is een wielrenner en hij kookt alleen maar pasta waarover hij een blik tonijn gooit. Onze dochter Liselot vindt vooral koekjes bakken leuk.”