EVERT DRAAGT EEN KEK MAATPAK. Ik schat hem halverwege de vijftig. “Welkom in Amersfoort”, zegt hij als ik zijn hotelkamer binnenstap. Ik zoen hem, hij ruikt mannelijk. Naast het bureau onder het raam staat een aktetas. Docent? Advocaat? Hij trekt me naar zich toe en klemt een hand om mijn billen. Eigenlijk wil ik eerst mijn geld, maar ik laat hem begaan. Hij kust stevig, klauwt zich vast in mijn kont. Ik voel zijn erectie pronter worden. Na een paar minuten gloeit mijn kin door het krassen van zijn stoppels. Zijn geur hangt om me heen. “Zullen we?” ik wijs naar de envelop die ik daarnet op het bureau zag liggen. Evert stopt hem in mijn tas en ik kies ervoor om hem te vertrouwen. razendsnel ligt hij naakt op bed. Ik kleed me ook uit en kruip naar hem toe. We zoenen tot zijn penis steeds dwingender in mijn bovenbuik prikt. Dan verdwijnt-ie in mijn onderlichaam.

Evert berijdt me. “Even de spanning eruit.” Ik wil omdraaien, zijn bewegingen vertragen, maar hij schudt zacht van nee. Binnen vijf minuten is hij klaar. “Mag ik baby zijn?” hij trekt zijn boxershort weer aan. Wil hij met een ­rammelaar op de grond gaan zitten? Wat bedoelt hij precies? Toch knik ik, want Evert lijkt me geen totaal verknipte diepvriescroissant. Ik leun ­afwachtend op het kussen. Evert krult in foetushouding en legt zijn hoofd op mijn schoot. “Baby lief?” hij steekt zijn duim in zijn mond. “Baby ongelooflijk lief.” Ik kroel door zijn haren. ze voelen vettig van de gel. “Baby zo meteen een flesje?” een huiltje volgt. Evert lust blijkbaar wel wat. Ik geef hem een fictief flesje. Hij pakt het aan en doet alsof hij drinkt. Zolang baby Evert niet aan mijn borsten wil zuigen, vind ik het allemaal best. Maar hij maakt smakkende geluidjes in de lucht. Daarna laat ik hem over mijn schouder een boertje doen. Evert produceert een nieuw babyhuiltje, dit keer tevredener dan het eerste. Hij kronkelt tegen me aan. ik streel zijn haren. Klop op zijn hoofd. “Lieve baby.” Hij ligt tevreden op me. “Schone luier”, roept baby Evert na tien minuten. Hij draait zich op zijn rug. even schrik ik, maar hij steekt zijn benen in de lucht met zijn boxershort nog aan. Ik klop er een paar keer op en doe of ik een luier om zijn heupen dichtplak. Evert valt weer terug, legt zijn hoofd op mijn buik en brabbelt net zolang tot mijn telefoon piept. De tijd is om. “Top!” zegt hij en hij springt op. “Dat had ik even nodig.” Hij schiet in zijn broek en knoopt daarna zijn shirt dicht. “Op naar het hol van de leeuw.” Hij wijst naar zijn kantoortas. Een kwartiertje later scheur ik in de hotellift de envelop open. Evert heeft het afgesproken bedrag afgetopt met honderd euro. Brave
baby.•