Het was me al eerder opgevallen, tijdens kleine, snel passerende momenten, te kort om echt tot me door te dringen, maar nu we met vakantie zijn en er alleen maar gezinnen om ons heen zitten, liggen, lopen, zie ik het pas echt: Luuks fascinatie voor gezinnen.

Ándere gezinnen, moet ik zeggen, want met z’n tweeën zijn we er ook een, met de huisdieren erbij opgeteld zelfs een normaal kwartet. Ik bedoel de gezinnen met een vader en broers of zusjes, soms zelfs allebei, heel soms – zoals bij een vriendin van me thuis – met vijf kinderen en een papa. He drinks it in, zoals de Engelsen zo treffend zeggen, want zo is het precies.