Mijn vriend is sinds een paar jaar een hardloper. En dan niet eentje die alleen maar zo nu en dan lafjes een rondje door de buurt draaft. Nee, zo eentje die zijn eerste marathon deels op rul zand rende en zich nu heeft opgegeven voor een ‘run’ in de Zwitserse bergen, met 1400 hoogtemeters.

Een run waarvoor hij niet alleen met een bescheiden bepakking zal moeten rennen, maar zich tijdens het rennen ook voortdurend steile hellingen op en af moet hijsen. Afijn, duidelijk een bezigheid in de categorie: hij liever dan ik.