“Het was midden in coronatijd en het zou best kunnen dat ik sneller dan goed voor me was in een nieuwe relatie dook. Ik leerde hem kennen via Tinder, en op de eerste afspraak bleek dat hij had gelogen over zijn leeftijd. Hij was geen 39 maar 49, maar hé, zei hij, hoe kan ik anders leuke, jonge meiden vinden. Mijn scepsis duurde maar kort, want hij was groot, knap, breed en had een mooie volle baard. Net als ik hield hij van de Noordzee en van Italiaans eten. Omdat de horeca dicht was, hadden we afgesproken bij hem thuis. Op een bepaald moment dacht ik dat hij me wilde zoenen, maar ineens begon hij me op mijn rug te slaan. Mijn haar had vlam gevat door een van de vele waxinelichtjes waarmee zijn huis vol stond. Het was een absurde situatie. En toen hij vooroverboog om me alsnog te zoenen en speelde dat hij terugdeinsde van de geur van mijn verbrande haar, wegliep en terugkwam met een parfumfles, sloeg de vonk over. Ik was verliefd, een week later hadden we verkering. Nu weet ik: als een man zo abrupt in je leven duikt, klopt er iets niet. Maar zo interpreteerde ik dat toen niet. Ik was blij een man te hebben gevonden die zonder voorbehoud voor me koos. Eindelijk een vent met lef die zich durfde te binden. Midden in de supermarkt vroeg hij of ik zijn vriendinnetje wilde zijn.
Ongeveer een week later stonden we bij hem thuis te koken toen zijn ex boos belde. Ik kon alleen zijn deel van het gesprek verstaan, hoorde hem zeggen dat zij zich ergens niet mee moest bemoeien. Toen het gesprek ­eindigde, vroeg ik wat er aan de hand was. Hij antwoordde dat zijn ex hem verbood de kinderen mee te nemen naar een goede vriendin van hem, Fabiënne. Ik had die naam al vaker gehoord. Wat was er met die vrouw dat zijn ex zo woedend maakte? ‘Niks’, zei hij, ze was gewoon een goede vriendin, hij zou me wel een keer aan haar ­voorstellen. Weet je wat, hij zou haar nu meteen even bellen, dan kon ik haar snel eens ontmoeten. Maar ook dit telefoongesprek ­verliep vreemd. Fabiënne reageerde overstuur op het nieuws dat hij een nieuwe vriendin had. Weet je ­zeker dat je niks met haar gehad hebt, vroeg ik nog. ‘Ja, natuurlijk’, antwoordde hij. ‘Ze is mijn type helemaal niet.’ En dat was dat. Ik ben geen jaloerse vrouw, en waarom zou ik de woorden van mijn vriend in twijfel trekken? Vriendinnen hadden wel gezegd dat het vreemd was dat hij over zijn leeftijd had gelogen. Wie weet waarover nog meer. Maar ik was simpelweg te verliefd op hem. Ik vond het heerlijk om bij hem te zijn en bij zijn twee leuke kinderen, die ik in die heftige weken zonder school begeleidde met hun huiswerk. We hechtten ons aan elkaar en al snel werd ik een soort stiefmoeder voor ze. Intussen gingen de privé afspraken met zijn goede vriendin Fabiënne gewoon door.

Op een ochtend gebeurde nog iets vreemds: ik werd wakker en zag op zijn mobiel dat hij een match op Tinder had. We waren toen zo’n negen maanden samen, hadden het ­geweldig met elkaar. ‘Belazer je me?’, vroeg ik boos. ‘Ik dacht dat we Tinder eraf gegooid hadden.’ Ik heb mijn spullen gepakt en ben kwaad naar huis gegaan. Hij had meteen spijt. Zei dat-ie alleen maar wilde weten of hij nog goed in de markt lag. ‘In de markt lig?’ vroeg ik. ‘Met mij elke nacht naast je? Welk bewijs wil je nog meer?’ Vanaf dat moment leek er iets veranderd. Er zat een deuk in de verse relatie die er niet meer uit ging. Dat hij de Tinder­-app er voor mijn ogen alsnog afhaalde, hielp maar half. Ik wilde nu ook wel graag eindelijk die Fabiënne ontmoeten, mijn eigen argwaan zat me dwars. Als ik haar ontmoet had, zou ik snappen dat ik me voor niks zorgen maakte. Maar toen we haar samen opzochten bij haar thuis, ergens diep in de bossen, bleken zij tweeën het zo goed te kunnen vinden, dat ik me nogal overbodig voelde. Ze hing om zijn nek, kuste hem op zijn mond, ze bleken veel gezamenlijke vrienden te hebben, en halverwege de avond zei ze tegen me: ‘Ik wil niet tussen jullie in komen hoor, maar voel je misschien iets voor een driehoeksverhouding?’

‘Hoe voelt dat nou om door je vriend en een vriendin gevraagd te worden voor een trio, dat kan jouw brein niet aan, hè’, deed mijn vriend er een schep bovenop. We bleven ­logeren, maar ik deed de hele nacht geen oog dicht. Ze gaan sex hebben, dacht ik alleen maar. En: ik wil naar huis. ­Achteraf denk ik dat dit het moment was geweest om ermee te stoppen. Het was duidelijk dat hij, als het erop aankwam, niet voor mij koos – al zijn liefdesuitingen ten spijt. Maar zelfs toen hij me vaker begon te kleineren en suggereerde dat nep­-tieten me niet zouden misstaan, mijn lippen te smal waren en mijn kont te plat, bleef ik verliefd. Op een keer had ik een borrel met vrienden. Ik appte hem dat ik op de terugweg bij hem zou kunnen komen slapen. Doodleuk antwoordde hij dat-ie me niet wilde zien, want hij had al afgesproken met Fabiënne. We kregen ruzie, waarna hij me blokkeerde. Wanhopig schreef ik hem app na app, en na twee dagen antwoordde hij: ‘Als je normaal doet, kunnen we bellen.’ Nu verbaas ik me erover dat ik me zo liet toespreken, maar toen probeerde ik vooral alles wat wel leuk was te zien. En de vriendinnen die mij ­altijd een spiegel voor hadden gehouden, hielden zich al een tijdje op de achtergrond.
Weer legde hij uit dat hij en Fabiënne echt niks hadden, en weer hadden we goede sex en hervatte het gezinsleven zich met ons vieren. We maakten wandelingen over het strand. Ik wilde graag dat het vertrouwen weer terugkwam en begreep niet waarom een man die na een maand al had gezegd dat-ie van me hield zich zo gedroeg. Die zomer gingen we naar Ibiza, en in het vliegtuig zei hij dat-ie me niet kwijt wilde. Later bleek dat-ie de nacht ervoor was vreemdgegaan, maar op dat moment begreep ik zijn opmerking niet. Wel kalfde na die vakantie onze relatie steeds verder af.
Voor zijn vijftigste verjaardag had ik me enorm uitgesloofd compleet met ballonnen en een Abraham in de tuin. Fabiënne was er ook en bleef logeren; ze liet in de badkamer haar nieuwe borsten zien ­terwijl ik daar mijn tanden stond te poetsen. Maar de echte breuk kwam pas toen ik echt niet meer om zijn manipulatieve karakter heen kon. Het bewijs daarvoor kwam na een vakantie, toen hij zijn oude telefoon aan zijn zoon gaf maar ­vergat de foto’s eraf te halen. Zijn ex belde op hoge poten: het bleek dat Fabiënne in hun huwelijk ook al met hem bezig was; daarom wilde ze niet dat de kinderen haar ontmoetten. Die foto’s bleken overigens van een andere vrouw, genomen een jaar eerder op de avond voor we samen naar Ibiza gingen. Hij gaf alles toe. ‘Ik ben een eikel’, zei hij. Lafjes liet hij weten dat hij wel met mij wílde zijn maar dat niet kon, het was te snel na zijn huwelijk gekomen. Nu, een paar jaar later, ben ik langzaam aan het herstellen van de gevolgen van deze toxische relatie. De littekens zijn er nog steeds, maar ik ben weer verliefd. Nu op een man die wel betrouwbaar is.”•

Voor meer Verlaten Vrouw klik hier.