“AI, IK HEB GEEN ONDERGOED BIJ ME”, verzucht ik terwijl we samen onze koffers uitpakken in het huisje dat we met een groep vrienden in de buurt van Rome hebben gehuurd.
Mijn vriendin kijkt mij verbaasd aan. “Hoe dan?” vraagt ze.
Tja, hoe dan? Eigenlijk is het antwoord best simpel. Ik kan niet inpakken. Ik ben al tijden voor vertrek in paniek over wat er allemaal mee moet. Ik pak van sommige dingen veel te veel in en van andere dingen veel te weinig. Er is sprake van nul overzicht. De avond voor vertrek ben ik bloedchagrijnig. Ja, dit was ook al voordat ik kinderen kreeg en nee, dit is er niet beter op geworden. Ik maak ook geen inpaklijst, vind ik namelijk nogal tuttig. Dat is in mijn ogen iets voor mensen die tijd over hebben, of een dwangmatige regelzucht. Maar die eigenwijze houding heeft consequenties. Ik vergeet veel. Niet alles, er zijn ook dingen die ik nooit vergeet. Mijn lenzen, mijn paspoort en mijn creditcard zijn een soort heilige drie-eenheid. Maar verder is alles een risico.
Zo vergeet ik tandenborstels, paracetamol, luiers voor de jongste, mijn bril, kledingstukken, een schoen of favoriete knuffels. Soms neem ik dingen wel mee, maar vergeet ik op vakantie waar ik ze gelaten heb of dat ik ze überhaupt heb meegenomen. Dan ontdek ik bijvoorbeeld de slippers van mijn dochter in een zijvak van haar koffertje als we al lang en breed weer thuis zijn. Dochterlief heeft dan al een vakantie lang op haar gympen of op goedkope rotzooi van een lokale supermarkt gelopen. Zo los ik inpakproblemen sowieso vaak op: met lokale supermarkten.

In de buurt van Rome trok ik dus het onderbroekenschap van de lokale supermarkt leeg waardoor ik de hele vakantie in een soort oma-onderbroek liep. Wie dacht dat alle Italianen er stijlvol bij lopen, moet maar eens een keer in de kledingrekken van een gemiddelde Italiaanse supermarkt kijken. Dat is niet best.
De beha’s waren stuk voor stuk niet om aan te gluren, dus daar trok ik een grens. Ik deed het wel met die ene beha die ik al aanhad en voor de rest droeg ik bikini’s. Want die had ik dan weer wél ingepakt.
Maar goed, dit jaar ga ik het helemaal anders doen. Op sociale media kom ik regelmatig filmpjes tegen van een soort minitasjes die je in je koffer kunt stoppen, om alles te sorteren zeg maar. Een minitasje voor je broeken, een minitasje voor snoertjes, eentje voor je ondergoed … je snapt het systeem. Dit wordt mijn redding. Dit gaat vast overzicht creëren.
Ik vraag mij alleen wel af: wat als je die minitasjes vergeet. Iemand een suggestie? •