‘GOEDEMIDDAG ROOS, jouw prachtige natuurlijke uitstraling is wat ons gelijk aantrok. We zouden graag met je samenwerken.’
Met deze zin begint een bericht dat ik op Instagram krijg.
Ook hallo, denk ik. Wat superleuk.
Ik heb geen idee wie of wat deze mensen zijn, maar natuurlijk wil ik ook met hen samenwerken. Snel lees ik door, maar hoogmoed komt altijd voor de val.
Het word me al snel duidelijk dat dit niet zomaar een compliment is. Sterker: het is een vriendelijke uitnodiging om langs te komen in een kliniek voor fillers en/of botox. Het gevoel van enthousiasme slaat al snel om in irritatie.
Hoezo fillers en botox? Wat is er mis met mijn gezicht dan?
Het is niet de eerste keer dat ik hiermee geconfronteerd word. Nog niet zo heel lang geleden trok een visagist aan mijn wenkbrauwen. “Als je dit een beetje laat liften, staat je hele gezicht wat strakker. Een mooi wapenfeit tegen de zwaartekracht, snap je. Ze beginnen tegenwoordig steeds vroeger en je moet wel op tijd zijn, anders ben je te laat. En als je te laat ben dan, tja, dan heb je straks opeens een oud gezicht.”
Ik hoop dat ik een oud gezicht krijg en dat ik überhaupt oud mag worden, maar dat terzijde.
Ik zou hier nu vol verbazing en afschuw over botox en fillers kunnen schrijven, maar dat doe ik niet. Ik heb er namelijk niks op tegen.

Steeds meer vriendinnen van mij beginnen met een beetje ‘baby botox’. Baby botox, dat is een term zo soft en briljant verzonnen, dat je denkt: wat kan het kwaad? Als het ook goed is voor baby’s? Het spul heeft natuurlijk niks maar dan ook niks met baby’s te maken, dat hoef ik jullie niet te vertellen.
Maar goed. Botox dus. Ik heb het nog niet, al moet ik dat steeds vaker zweren op het graf van … wellicht is in deze Donatella Versace wel een goeie? Oh nee, die is nog lang niet dood.
“Hoezo heb jij geen botox, dat hebben toch al die types van tv?”
Ter verdediging knijp ik dan een aantal keren driftig met mijn voorhoofd en zeg: “Kijk, dit beweegt veel te veel om vol met botox te zitten.”
Waarom ik hier überhaupt over schrijf? Niet omdat ik per se wil bewijzen dat ik geen botox heb, maar omdat ik het irritant vind dat ik hier steeds vaker op moet reageren. Misschien ging het vroeger, toen de make-up net was uitgevonden, ook zo. Dat onze moeders en oma’s continu gevraagd werd of ze wel of geen foundation ophadden. Inmiddels zijn mensen daar wel mee gestopt en hopelijk gaat dat ook zo bij botox. Sommige mensen doen het, anderen niet. Zoals ik al zei, ik heb er niet per se iets op tegen maar ik ben ook niet per se voor. Ik vind vooral dat we het allemaal zelf moeten weten. Dus laten we afspreken dat we die vraag gewoon niet stellen. Botox of niet: who cares?•