TELEFOON VAN DE REDACTRICE VAN LINDA. Of ik in mijn column mijn licht wil laten schijnen over hoe pubers zich verhouden tot sex. Tuurlijk, joh.
Ik zal uit privacy-overwegingen de naam niet noemen van de redactrice in kwestie, maar één ding wist ik zeker: het is onmogelijk dat ze zelf pubers heeft.
Wat dacht ze nou? Dat ik meteen na haar telefoontje een bericht in onze gezinsappgroep zou droppen om een familieberaad af te kondigen, met als agendapunt: hoe denken wij als gezin over sex, swingen en andere awkward dingen?
Als ik alleen al mijn hand op de knie van mijn vrouw leg, schreeuwt er eentje “Onnodig!” en een andere “Bejaardenseks!”
Mijn kroost geloofde op zevenjarige leeftijd al niet meer in Sinterklaas, maar in de ooievaar geloven ze nog steeds. Er is voor kinderen weinig erger dan een voorstelling maken van je ouders als mensen van vlees en bloed, die de liefde willen consumeren. Ouders zijn geen seksuele wezens, punt.
En laat ik eerlijk zijn: ik hoef op mijn beurt ook niet te weten wat er allemaal gebeurt op de plek waar ooit hun ledikantje stond. Laat staan dat ik dat open en bloot op papier ga zetten. Uit onderzoek blijkt overigens dat ouders de seksuele fase waarin hun eigen ­kinderen zich bevinden, meestal onderschatten. We ­kunnen het niet aan dat papa’s kleine meisje of mama’s lieve knulletje dezelfde interesses begint te krijgen als wij.

Er is trouwens een eenvoudige truc om vast te stellen of de puber al begonnen is met de seksuele carrière. Begint hij of zij zich out of the blue druk te maken om persoonlijke hygiëne en worden douchen en deo plots een dagelijks ritueel? Dan kun je er donder op zeggen dat de seksuele carrière van start is gegaan.
Toen ik merkte dat de interesse van mijn dochters over begon te gaan van papieren posters van popsterren in levende personen, heb ik het wel ergens met ze over gehad, een onderwerp dat een moeder misschien niet snel zou aanroeren. Namelijk: jongens zijn minstens zo onzeker als meisjes. Reden nummer 1 waarom veel jonge jongens geen zin hebben in condooms, is niet omdat het minder lekker zou zijn, maar uit pure onzekerheid. Ze zijn doodsbang dat-ie niet overeind blijft. Je kunt in splendid isolation oefenen tot je een ons weegt met zo’n condoom, maar dat is toch wat anders dan met de ogen van een partner op je gericht.
Komt bij dat je voor goed condoomgebruik moet plannen, prioriteiten stellen, risico’s begrijpen en nadenken. Nou, succes, met dat halffabricaat dat het puberbrein is. En dat op een moment dat datzelfde brein alleen maar kan denken aan (en laat ik nu even het jargon van mijn kinderen aanhouden) batsen, batsen, batsen.
Dus heb ik tegen mijn dochters gezegd: ‘help elkaar. Wees lief voor elkaar. Heb begrip voor het geklungel dat nou eenmaal hoort bij sex, als je nog niet ervaren bent.’
En tegen ouders zeg ik: praat erover. Want je wilt niet, zoals een vriend van me, de vraag van je dochter krijgen: “Pap, moet ik de morning-afterpil van mijn kleedgeld betalen?”•