TYLER IS NOG JONG. EIGENLIJK VIND IK HEM TÉ JONG, HIJ IS MISSCHIEN halverwege de twintig. Lang. Slungelig. Acne op zijn gezicht. Vettig haar. Het lichaam van een ­tiener. Nadat hij de deur voor me heeft opengedaan, schuift hij weer achter zijn laptop. Op het hotel­bureau liggen zes telefoons. Ik ga achter hem staan en masseer zijn schouders. “Lekker”, gromt Tyler,“maar ik moet eerst dit nog even afmaken.” Naast de telefoons ligt een pak briefjes van vijftig. Een afschrift van Western Union van gisteren. Een lijst met een lange cijferreeks. Een code? Hij draagt een jogging­broek boven Gucci-sneakers. Zweetlucht kringelt omhoog uit de boord van zijn T-shirt. Ik masseer verder.
“Even mijn handen wassen.” De handdoeken in de badkamer zijn kurkdroog, de shampoo is ongebruikt. “Ik ben zover.” Tyler draait zich om op zijn stoel als ik weer achter hem sta. We kleden ons tegelijkertijd uit. Op het roze vlees boven zijn scrotum zitten piepkleine witte bultjes. “Overmatige talgafscheiding.” Tyler zegt het voordat ik iets heb gezegd. “Heb je een geslachtsziekte?” vraag ik. Ik herken de bultjes niet. “Kijk eens goed”, antwoordt hij. “Puistjes. Ik heb een vette huid.” Ik heb geen zin om dokter Amber te spelen en hem dat plezier te gunnen.
Een van zijn telefoons licht op. ‘Wat wil je van me?’ vraagt iemand.