TIJDENS EEN DINNERDATE MET ‘NOEM ME maar Ollie’ informeert hij of ik ook ‘fetisjen’ doe. Dat Ollie eerst een etentje boekte, geeft te denken. Hij hoest een paar keer. Dan legt hij een sleutel op tafel. Ik begrijp het. “Chastity device?” Hij knikt. “Een kuisheidsgordel. Een muilkorf om mijn penis zodat een erectie onmogelijk is. Te koop voor piemels van zes tot zestien centimeter.” Hij gniffelt. “Draag je hem nu?” Ollie knikt. “Daarbij wil ik graag dat je me vernedert. Kun je dat, denk je?” Ik neem een hap van mijn chocolademousse en trek dan de sleutel naar me toe. Veel ervaring heb ik hier niet mee, maar Ollie is beleefd en ik maak graag mensen blij.
In de hotelkamer, een klein hok met een minuscuul toiletje – de douche apart – kleed ik me uit. Ik laat Ollie in het Engels terugtellen vanaf honderd terwijl hij verplicht toekijkt. Bij nul open ik op mijn telefoon een tv-serie die ik volg en werp Ollie mijn lingerie toe. “Trek het aan. Op de wc. Met de deur op slot. Opsodemieteren!”
Concentreren lukt me niet. Ik neus wat rond op een vrouwenforum. Luister naar het gestommel op de wc, waar Ollie schijnbaar moeite heeft met zich omdraaien.

Na tien minuten staat hij voor me. In mijn lingerie. “Je lijkt wel een travestiet”, sneer ik. “Kant is nog te goed voor jou.” Pas dan zie ik zijn trouwring. “Waarom draag jij een lulkooi als je getrouwd bent?” Ollie staart naar de grond. “Mijn vrouw en ik hebben geen enkele vorm van intimiteit meer. Ze heeft geen behoefte aan sex. Al jaren niet.” Alles in mij roept dat ik te ver ga, maar tóch flap ik het eruit. “Ik snap haar prima. Ik zou ook geen sex willen met zo’n sukkel als jij.” Ollie bestudeert het tapijt. “Dank u.”
Ik werp de sleutel onder het nachtkastje en laat Ollie zoeken. Als hij weer rechtop staat, kleeft er pluis in zijn haar. “Zet het meubilair aan de kant en sop de hoeken en plinten. Met je onderbroek.” Op zijn knieën schuifelt Ollie door de kamer. Moet ik hem zielig vinden omdat ik hem slecht behandel? “Jij bent een ramp. Ik ben zelfs zo ontevreden dat je pas morgen je sleutel terugkrijgt. Tien uur. Voor de Kruidvat.”
Ollie piept dat hij moet werken. “Wat ben jij nou voor watje, Ollie de olifant? Je zou in het wild allang verhongerd zijn met zo’n miniatuurslurf.” In de zwartplastic muilkorf wipt de slurf op. Ollie buigt. Bedankt me opnieuw. Een kwartier later vertrekt hij in zijn eigen kleding, de kletsnatte boxer verpakt in een dameshygiënezakje dat naast de wc hing.
De volgende dag wacht hij bij de Kruidvat. Wanneer ik hem de sleutel overhandig en hem op zijn wang zoen, geeft hij me honderd euro fooi.•

Meer belevenissen van Amber lezen? Ga naar LINDA.nl of download de LINDA.app