TOCH MAAR WEL Kim: “We woonden al jaren in Loosdrecht en wilden helemaal niet weg uit ons vorige huis. Maar toen werden we gebeld door een bevriende makelaar: ‘Jullie droom, wonen aan het water, kan werkelijkheid worden.’ Vooral Jaap wilde dat heel graag. Ik was hoogzwanger en mijn hoofd stond naar heel veel dingen, maar verhuizen was daar niet een van. Toch ben ik twee dagen na de bevalling gaan kijken, baby Ted nam ik mee in de draagzak. Het huis was lelijk en moeilijk, maar het uitzicht … Wauw, fénomenaal.”
KLEINE VERBOUWING Kim: “Ja, dat denk je in het begin nog. Maar zodra je gaat tekenen met een architect, denk je ineens dingen als: we doen dit maar één keer. En: hier blijven we altijd wonen. We hebben het dik afgemaakt en daar geen seconde spijt van gehad. We willen inderdaad nooit meer weg.”
UITKIJKPUNT Kim: “De fundering, zijmuren en een ronding in het dak lieten we in de oude staat, de rest van het huis is opnieuw opgebouwd. Daardoor konden we het precies doen zoals we wilden, namelijk: zo veel mogelijk zicht naar buiten creëren. We wonen heel vrij, met een grote tuin en overal water. We kijken uit op een gebied van Natuurmonumenten waar alleen wij mogen komen. We zien reeën, vosjes en ooievaars.”

PIÈCE DE RÉSISTANCE Kim: “Het was Jaaps idee om een privéstrandje aan te leggen. De architecten van Meker Tuinen zagen dat gekke plan wel zitten. Er is gegraven en zand gestort. Jaap en ik gaan graag het water op, de kinderen vangen rivierkreeftjes en ze spelen in hun boomhut met gegraveerde reeën in de luikjes – als grapje, naar de naam Reesema. Onze jongens zijn buitenspeelkinderen, net als wij vroeger. Daar kun je als ouders op hopen, maar als het ook echt gebeurt, is dat niet normaal leuk.”
KOM MAAR OP MET DIE ZITMAAIER Jaap: “Kim en ik komen uit het oosten van het land en daar geldt: zonder John Deerezitmaaier ben je niks. Met een beetje platteland achter je huis heb je zo’n ding echt nodig. Zet mij een halfuur op de grasmaaier en ik heb het gevoel dat de hele wereld even uitstaat. Heerlijk.”
OPEN HUIS Kim: “’s Winters vind ik de vrieskou het leukst, als we vrienden en familie uitnodigen om te komen schaatsen. We regelen dan ook koek-en-zopie in de tuin. ’s Zomers schuiven we de minipool open en verzamelt iedereen zich op de veranda. Koken durf ik niet voor zo veel mensen, maar de tafel staat toch wel vol met lekkers.”