Hij komt de school uit met een ingepakt knutselwerk, er lekt zwart spul uit, bij nadere inspectie nog niet gedroogde lijm vermengd met crêpepapier. “Hier, voor Vaderdag”, zegt Luuk, zijn ogen staan waterig maar hij wil er niks over zeggen.

’s Avonds in bed komt het er toch nog uit. Hoe de kinderen in zijn klas maar blijven vragen naar zijn vader, hoe die dood is gegaan en of hij dat erg vindt. “Terwijl ze alláng weten wat er is gebeurd, ik vind dat irritant en dan gaan we ook nog kamperen.”