MIJN STIJL “Thuis draag ik graag een comfortabele broek met een truitje, katoenen sokken en ouderwetse gympjes van de Albert Cuypmarkt. Han en ik bezoeken nog meerdere voorstellingen per week en daar kleden we ons echt voor aan. Mijn mooiste jurk is een Alaïa: simpel en zwart, maar zó knap gesneden.”

DE LIEFDE “Han en ik leerden elkaar in 1959 kennen in de studio van het Dans Theater. Dat is nu 65 jaar geleden. Ik was niet bezig met jongens, maar een paar jaar later werden wij als koppel gecast in balletstuk Nachteiland. Na de première kreeg ik van Han een prachtige ketting met  blauwe en witte kraaltjes cadeau. Twee maanden later waren we een stel.”

BROEK UIT “Op tournee in New Orleans wilden we eten bij Breakfast at Brennan’s, omdat iedereen bij het American Ballet Theatre, waar wij destijds dansten, had gezegd hoe geweldig het was. Maar Amerika was ook eind jaren zestig een preuts en conservatief land, dus toen ik daar in lange broek aankwam, mocht ik niet naar binnen. ‘Ladies, no pants allowed’, werd er gezegd. Waarop Han zei: ‘Dan trek je toch gewoon je broek uit?’ Ik had een beeldige lange zwarte bontjas aan, dus trok mijn broek eronder uit en heb daar vervolgens in mijn onderbroek geluncht.”

KRANKZINNIG “Ik word dit jaar 82; krankzinnig. Ik voel me nog hetzelfde als toen ik stopte met op hoog niveau dansen. 48 was ik toen. Misschien ook omdat ik nog steeds te veel energie heb. Het is vreselijk om met mij te winkelen, ik heb altijd haast. Tegen Han zeg ik vaak: ‘Ik ben zo terug’ en dan antwoordt hij: ‘Maar we hebben de hele dag de tijd, hè?’ Oh ja, ik vergeet steeds dat ik niks meer hoef.”